Jesteś w:
Motyw miłości
Raptusiewicz był równie pomysłowy i właściwie zareagował na nietakt: sprowadził unieszczęśliwionego koncepcją ślubu z podstarzałą wdową Wacława i nakazał mu żenić się z bratanicą. Do małżeństwa nie trzeba było młodzieńca ani zmuszać, ani przekonywać. Miłość została uświęcona przez kapłana.
„Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry
Śluby panieńskie są apoteozą, wywyższeniem miłości. Puentą dzieła jest przekonanie, że miłość to uczucie prawdziwe i stałe, a nie sztuczne i ulotne, jak u romantyków. Aniela przekonała się dzięki przeprowadzonej przez Gustawa intrydze, że „najpiękniejsze z uczuć” istnieje. Dziewczyna zrozumiała jednak, że rodzi się powoli, a nie „spada nagle z nieba”, w co wierzyła po lekturze romantycznych dzieł. Fredro sprzeciwił się mickiewiczowskiej tezie o miłości „od pierwszego wejrzenia”, ukazując Gucia, który stopniowo dorastał do kochania, uświadamiając sobie jego siłę i moc. Fredro pokazał wzór prawdziwej miłości. Nie było nim sentymentalne wzdychanie smutnego, ponurego, płaczliwego, bezradnego i biernego Albina (przypominającego postać Wertera z Cierpień młodego Wertera Goethego) – karykatury romantycznego kochanka, lecz to uczucie, o które walczył Gustaw i które miało moc zmieniającą losy bohaterów. W dziele mamy kilka rodzajów miłości, dzięki czemu poznajemy jej różne oblicza, począwszy od mocnego i silnego uczucia Gustawa do Anieli, pogodnego i pełnego zrozumienia i wyrozumiałości Anieli do Gustawa, poprzez przekorne Klary do Albina, sentymentalne, pełne łez i rozpaczy Albina do Klary, a skończywszy na dawnym, lecz nieśmiało kultywowanym Radosta do Dobrójskiej.
strona: 1 2 3 4 5 6 7
Motyw miłości spełnionej
„Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry
Śluby panieńskie są apoteozą, wywyższeniem miłości. Puentą dzieła jest przekonanie, że miłość to uczucie prawdziwe i stałe, a nie sztuczne i ulotne, jak u romantyków. Aniela przekonała się dzięki przeprowadzonej przez Gustawa intrydze, że „najpiękniejsze z uczuć” istnieje. Dziewczyna zrozumiała jednak, że rodzi się powoli, a nie „spada nagle z nieba”, w co wierzyła po lekturze romantycznych dzieł. Fredro sprzeciwił się mickiewiczowskiej tezie o miłości „od pierwszego wejrzenia”, ukazując Gucia, który stopniowo dorastał do kochania, uświadamiając sobie jego siłę i moc. Fredro pokazał wzór prawdziwej miłości. Nie było nim sentymentalne wzdychanie smutnego, ponurego, płaczliwego, bezradnego i biernego Albina (przypominającego postać Wertera z Cierpień młodego Wertera Goethego) – karykatury romantycznego kochanka, lecz to uczucie, o które walczył Gustaw i które miało moc zmieniającą losy bohaterów. W dziele mamy kilka rodzajów miłości, dzięki czemu poznajemy jej różne oblicza, począwszy od mocnego i silnego uczucia Gustawa do Anieli, pogodnego i pełnego zrozumienia i wyrozumiałości Anieli do Gustawa, poprzez przekorne Klary do Albina, sentymentalne, pełne łez i rozpaczy Albina do Klary, a skończywszy na dawnym, lecz nieśmiało kultywowanym Radosta do Dobrójskiej.
strona: 1 2 3 4 5 6 7