Jesteś w:
Motyw rewolucji
Jednym z głównych tematów podjętych przez Żeromskiego jest rewolucja i jej konsekwencje. Rewolucja jest jednym z naczelnych haseł komunizmu. Karol Marks twierdził, że ustrój państwa można zmienić jedynie na drodze krwawego przewrotu.
Zafascynowany tą ideą Cezary styka się w Baku z obrazami niezwykle krwawymi i okrutnymi. W mieście dochodzi do licznych morderstw, samosądów, linczów i grabieży, których ofiarami padali zazwyczaj ludzie bogaci. Idea wspólnej własności doprowadziła do bezprawnego zajmowania cudzych majątków i mieszkań. Zauroczony komunizmem Cezary tak mówił o rewolucji swojej matce: „Rewolucja (…) jest to konieczność, wyższa ponad wszystko. Jest to prawo moralne. (…) Nasze pieniądze, nasze cenne i wygodne sprzęty, nasze drogie naczynia i smaczne w nich potrawy zaprawione są i przesycone do cna krzywdą człowieczą. (…) Jakże szczęśliwi jesteśmy, że stało się to za naszych czasów, że dokonało się w naszych oczach! Patrzyliśmy na poród brzemienia czasów. Precz nareszcie z krzywdą! Precz z przemocą człowieka nad człowiekiem! Twój syn nie może stać w szeregu ciemiężycieli. Nie chcę! Nie będę! Nie będę! Nie będę!”. Bohater z czasem przejrzał na oczy. Stało się to wtedy, gdy odczuł skutki rewolucji na własnej skórze. Pozbawiono go dachu nad głową, zajmując mieszkanie. W imię wspólnej własności skonfiskowano rodzinny majątek. Pozbawiony środków do życia, cierpiał głód. Dokładnie poznał nędzę, jaką niosła ze sobą rewolucja. Dostrzegł niesprawiedliwość bolszewików, którzy grabili i niszczyli nie w imię pięknej idei, ale chęci wzbogacenia się. Czarę goryczy przepełniła śmierć matki – pani Jadwigi, upokorzonej przez rewolucjonistów. Na pogrzebie młodzieniec dostrzegł, że kobiecie skradziono ślubną obrączkę, siłą zdzierając ją z palca. Podczas pracy, przy pochówku natknął się na ciało przepięknej Ormianki, kolejnej ofiary przewrotu. Baryka zrozumiał wreszcie, że rewolucja to wielka niszcząca siła, która wyzwala w ludziach najgorsze instynkty.
strona: 1 2 3 4
Problematyka rewolucyjna w „Przedwiośniu” Żeromskiego
Zafascynowany tą ideą Cezary styka się w Baku z obrazami niezwykle krwawymi i okrutnymi. W mieście dochodzi do licznych morderstw, samosądów, linczów i grabieży, których ofiarami padali zazwyczaj ludzie bogaci. Idea wspólnej własności doprowadziła do bezprawnego zajmowania cudzych majątków i mieszkań. Zauroczony komunizmem Cezary tak mówił o rewolucji swojej matce: „Rewolucja (…) jest to konieczność, wyższa ponad wszystko. Jest to prawo moralne. (…) Nasze pieniądze, nasze cenne i wygodne sprzęty, nasze drogie naczynia i smaczne w nich potrawy zaprawione są i przesycone do cna krzywdą człowieczą. (…) Jakże szczęśliwi jesteśmy, że stało się to za naszych czasów, że dokonało się w naszych oczach! Patrzyliśmy na poród brzemienia czasów. Precz nareszcie z krzywdą! Precz z przemocą człowieka nad człowiekiem! Twój syn nie może stać w szeregu ciemiężycieli. Nie chcę! Nie będę! Nie będę! Nie będę!”. Bohater z czasem przejrzał na oczy. Stało się to wtedy, gdy odczuł skutki rewolucji na własnej skórze. Pozbawiono go dachu nad głową, zajmując mieszkanie. W imię wspólnej własności skonfiskowano rodzinny majątek. Pozbawiony środków do życia, cierpiał głód. Dokładnie poznał nędzę, jaką niosła ze sobą rewolucja. Dostrzegł niesprawiedliwość bolszewików, którzy grabili i niszczyli nie w imię pięknej idei, ale chęci wzbogacenia się. Czarę goryczy przepełniła śmierć matki – pani Jadwigi, upokorzonej przez rewolucjonistów. Na pogrzebie młodzieniec dostrzegł, że kobiecie skradziono ślubną obrączkę, siłą zdzierając ją z palca. Podczas pracy, przy pochówku natknął się na ciało przepięknej Ormianki, kolejnej ofiary przewrotu. Baryka zrozumiał wreszcie, że rewolucja to wielka niszcząca siła, która wyzwala w ludziach najgorsze instynkty.
strona: 1 2 3 4