Jesteś w:
Motyw rewolucji
Rewolucyjny tłum scharakteryzował poeta we wstępie do Części III: „(...) wszyscy nędzni ze znojem na czole, z rozczuchtanymi włosami, w łachmanach, z spiekłymi twarzami, z dłoniami pomarszczonymi od trudu – ci trzymają kosy, owi potrząsają młotami, heblami – patrz – ten wysoki trzyma topór spuszczony, a tamten stemplem żelaznym nad głową powija; dalej w bok pod wierzbą chłopię małe wisznię do ust kładzie, a długie szydło w prawej ręce ściska. – Kobiety przybyły także, ich natki, ich żony, głodne i biedne jak oni, zwiędłe przed czasem, bez śladów piękności, na ich włosach kurzawa bitej drogi – na ich łonach poszarpane odzieże – w ich oczach coś gasnącego, ponurego, gdyby przedrzeźnianie wzroku – ale wnet się ożywią – kubek lata wszędzie, obiega wszędzie. – Niech żyje kielich pijaństwa i pociechy!”Dalsza część charakterystyki pojawia się w momencie, gdy Mąż pod przewodnictwem Przechrzty „zwiedza” teren wroga – obóz rewolucjonistów mieszczący się na rozległym terenie wśród lasów i łąk. Tłumy ludzi tańczą taniec wolności wokół szubienicy i śpiewają rewolucyjne pieśni w których zawierają się ich żądania oraz powody zbrojnego wystąpienia:
„Chleba, zarobku, drzewa na opał w zimie, odpoczynku w lecie! (...)
Bóg nad nami nie miał litości - hura – hura!
Królowie nad nami nie mieli litości – hura – hura!
Panowie nad nami nie mieli litości – hura!(...)”
Wśród buntowników są reprezentanci różnych klas społecznych: chłopi, rzemieślnicy, lokaje, rzeźnicy, ale także myśliciele – filozofowie, artyści, hrabianki, czyli kobiety wolne, które, wyzwalając się z małżeńskich obowiązków, porzuciły swych mężów i przywileje arystokracji. Są także i dzieci napiętnowane ideologią rewolucji, które wiedzą już czym jest śmierć i jak się zabija. Rewolucję traktują w kategoriach zabawy, zabawką staje się kolące szydło (chłopię jedzące wiśnię, z szydłem w ręku) czy głowa arystokraty. Poeta chciał w ten sposób ukazać, iż społeczny przewrót wyciska swoje piętno na każdym, a tym samym przyczynia się do wykoślawienia percepcji, rozumowania, zasady moralne tłamsi w zarodku. W przyszłości te dzieci staną się zbrodniarzami, którym obca będzie jakakolwiek wartość. Zło wyda swój plon.
strona: 1 2 3 4 5
Motytw rewolucji w „Nie-Boskiej komedii” Krasińskiego
„Chleba, zarobku, drzewa na opał w zimie, odpoczynku w lecie! (...)
Bóg nad nami nie miał litości - hura – hura!
Królowie nad nami nie mieli litości – hura – hura!
Panowie nad nami nie mieli litości – hura!(...)”
Wśród buntowników są reprezentanci różnych klas społecznych: chłopi, rzemieślnicy, lokaje, rzeźnicy, ale także myśliciele – filozofowie, artyści, hrabianki, czyli kobiety wolne, które, wyzwalając się z małżeńskich obowiązków, porzuciły swych mężów i przywileje arystokracji. Są także i dzieci napiętnowane ideologią rewolucji, które wiedzą już czym jest śmierć i jak się zabija. Rewolucję traktują w kategoriach zabawy, zabawką staje się kolące szydło (chłopię jedzące wiśnię, z szydłem w ręku) czy głowa arystokraty. Poeta chciał w ten sposób ukazać, iż społeczny przewrót wyciska swoje piętno na każdym, a tym samym przyczynia się do wykoślawienia percepcji, rozumowania, zasady moralne tłamsi w zarodku. W przyszłości te dzieci staną się zbrodniarzami, którym obca będzie jakakolwiek wartość. Zło wyda swój plon.
strona: 1 2 3 4 5