Jesteś w:
Motyw przyrody/natury
Motyw natury
„Cierpienia młodego Wertera” Goethego
W Cierpieniach młodego Wertera przyroda jest nierozerwalnie złączona z losami tytułowego bohatera dzieła. Gdy jest szczęśliwy, otaczająca go natura staje się dla niego rajskim ogrodem. Kiedy coraz bardziej popada w apatię przyroda zmienia się w „nieznośnego dręczyciela, katującego ducha”. Siły natury niszczą ukochane miejsca, w których przebywał z Lottą i które wypełniały były jego wspomnieniami. „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza
Przyroda w Panu Tadeuszu jest elementem bardzo istotnym. To swoisty bohater świata przedstawionego, który nie jest tylko tłem dla dziejących się wydarzeń, ale współistnieje na równi z człowiekiem. Jest to wykładnia szczęścia, ludzkiego życia i spokojności. Dzięki antropomorfizacji zjawisk przyrody granice między światem człowieka i światem natury, zacierają się i tworzą jednolity, metafizyczny świat. Przyroda wytycza rytm życia ludzi, człowiek stara się żyć z nią w zgodzie i jedności.
Mickiewicz w niezwykle plastyczny sposób wpisuje szlachecki dworek z pobielonymi ścianami w krajobraz nadniemeńskiej Litwy. Oddaje piękno miejsca, poprzez barwne określenia i przestrzenność obrazu. Jest to jednocześnie krajobraz, który sam pamięta z lat dzieciństwa i który maluje oczami wyobraźni i miłością do miejsc, które zmuszony był opuścić. Krajobraz ten jest opisany z topograficzną szczegółowością, z wiernym oddaniem zapamiętanych lasów, pól, pagórków i łąk. Ów krajobraz ujawnia się już w pierwszych wersach dzieła:
strona: 1 2 3 4 5
Motyw przyrody/natury
„Cierpienia młodego Wertera” Goethego
W Cierpieniach młodego Wertera przyroda jest nierozerwalnie złączona z losami tytułowego bohatera dzieła. Gdy jest szczęśliwy, otaczająca go natura staje się dla niego rajskim ogrodem. Kiedy coraz bardziej popada w apatię przyroda zmienia się w „nieznośnego dręczyciela, katującego ducha”. Siły natury niszczą ukochane miejsca, w których przebywał z Lottą i które wypełniały były jego wspomnieniami. „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza
Przyroda w Panu Tadeuszu jest elementem bardzo istotnym. To swoisty bohater świata przedstawionego, który nie jest tylko tłem dla dziejących się wydarzeń, ale współistnieje na równi z człowiekiem. Jest to wykładnia szczęścia, ludzkiego życia i spokojności. Dzięki antropomorfizacji zjawisk przyrody granice między światem człowieka i światem natury, zacierają się i tworzą jednolity, metafizyczny świat. Przyroda wytycza rytm życia ludzi, człowiek stara się żyć z nią w zgodzie i jedności.
Mickiewicz w niezwykle plastyczny sposób wpisuje szlachecki dworek z pobielonymi ścianami w krajobraz nadniemeńskiej Litwy. Oddaje piękno miejsca, poprzez barwne określenia i przestrzenność obrazu. Jest to jednocześnie krajobraz, który sam pamięta z lat dzieciństwa i który maluje oczami wyobraźni i miłością do miejsc, które zmuszony był opuścić. Krajobraz ten jest opisany z topograficzną szczegółowością, z wiernym oddaniem zapamiętanych lasów, pól, pagórków i łąk. Ów krajobraz ujawnia się już w pierwszych wersach dzieła:
strona: 1 2 3 4 5
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw przyrody/natury • Motyw natury w „Nad Niemnem” • Motyw natury w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza |