Jesteś w:
Motyw przyrody/natury
„Janko Muzykant” – Henryk Sienkiewicz
Przyroda odgrywa w noweli niezwykłą rolę. Świat natury pełen jest magii. Ożywiona przyroda przemawia tajemniczymi głosami (zabieg animizacji, personifikacji): „W ogrodzie dworskim nad stawem słowik zaczął śpiewać i pogwizdywać cicho, to głośniej: „Idź, pójdź, weź!” Lelek poczciwy cichym lotem zakręcił się koło głowy dziecka i zawołał: „Janku!, nie!, nie!” Ale lelek odleciał, a słowik został i łopuchy coraz wyraźniej mruczały: „Tam nie ma nikogo!” Świat przyrody przejmuje rolę narratora.Tworzy to efekty baśniowe. Rzeczywistość ukazana jest z perspektywy dziecka – przyroda ożywa dzięki fantazji chłopca, i tylko w jego wyobraźni. Ponadto natura portretuje stany emocjonalne małego bohatera: strach, napięcie. Moment śmierci Janka kontrastuje z żywotnością przyrody: „Jaskółki świergotały w czereśni, co rosła pod przyzbą; promień słońca wchodził przez szybę i oblewał jasnością złotą, rozczochraną główkę dziecka i twarz, w której nie zostało kropli krwi. (...) a twarz dziecka była jakby zasłuchana w te odgłosy wiejskie, które wchodziły przez okno. Był to wieczór, więc dziewczęta wracające od siana śpiewały (...).”
„Chłopi” Władysława Reymonta
W Chłopach człowiek i natura stanowią nierozerwalne połączenie, silniejsze niż śmierć, czego symbolem jest ostatnia scena z życia Macieja Boryny, gdy umiera na polu, zwracając swe ciało matce-ziemi. Również za życia mieszkańcy Lipiec czują się związani z naturą, ponieważ stanowi ona porządek ich losów, wyznacza czas pracy i czas odpoczynku (wschody i zachody słońca), porę świąt i obrzędów, odpustów i zabaw.
strona: 1 2 3 4 5
Motyw przyrody/natury
Przyroda odgrywa w noweli niezwykłą rolę. Świat natury pełen jest magii. Ożywiona przyroda przemawia tajemniczymi głosami (zabieg animizacji, personifikacji): „W ogrodzie dworskim nad stawem słowik zaczął śpiewać i pogwizdywać cicho, to głośniej: „Idź, pójdź, weź!” Lelek poczciwy cichym lotem zakręcił się koło głowy dziecka i zawołał: „Janku!, nie!, nie!” Ale lelek odleciał, a słowik został i łopuchy coraz wyraźniej mruczały: „Tam nie ma nikogo!” Świat przyrody przejmuje rolę narratora.Tworzy to efekty baśniowe. Rzeczywistość ukazana jest z perspektywy dziecka – przyroda ożywa dzięki fantazji chłopca, i tylko w jego wyobraźni. Ponadto natura portretuje stany emocjonalne małego bohatera: strach, napięcie. Moment śmierci Janka kontrastuje z żywotnością przyrody: „Jaskółki świergotały w czereśni, co rosła pod przyzbą; promień słońca wchodził przez szybę i oblewał jasnością złotą, rozczochraną główkę dziecka i twarz, w której nie zostało kropli krwi. (...) a twarz dziecka była jakby zasłuchana w te odgłosy wiejskie, które wchodziły przez okno. Był to wieczór, więc dziewczęta wracające od siana śpiewały (...).”
„Chłopi” Władysława Reymonta
W Chłopach człowiek i natura stanowią nierozerwalne połączenie, silniejsze niż śmierć, czego symbolem jest ostatnia scena z życia Macieja Boryny, gdy umiera na polu, zwracając swe ciało matce-ziemi. Również za życia mieszkańcy Lipiec czują się związani z naturą, ponieważ stanowi ona porządek ich losów, wyznacza czas pracy i czas odpoczynku (wschody i zachody słońca), porę świąt i obrzędów, odpustów i zabaw.
strona: 1 2 3 4 5
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw przyrody/natury • Motyw natury w „Nad Niemnem” • Motyw natury w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza |