Jesteś w: Motyw powstania

Motyw powstania


Motyw powstania styczniowego uwypukla patriotyczną wymowę dzieła, które w całości poświecone jest pokoleniu biorącemu udział w walkach 1863 – 1864 oraz wszystkim „męczennikom” sprawy narodowej. To hołd złożony bohaterom.

„Rozdziobią nas kruki, wrony...” Stefana Żeromskiego

Żeromski opowiedział o klęsce przez pryzmat epizodu z ostatnich dni zrywu. Przedstawił historię powstańca, starającego się przewieść broń do walczącego jeszcze oddziału. Powstanie z noweli nie jest romantycznym zrywem, wzniosłym wydarzeniem, które sprawia, że jego uczestnicy przypominają walecznych herosów, półbogów. Wskutek zastosowania naturalistycznych i ekspresjonistycznych opisów, sprawia, że jeszcze bardziej odczuwamy jego klęskę. Słowa Winrycha, wypowiedziane tuż przed śmiercią - „Wszystko przełajdaczone!” - w kontekście zakończenia i wymowy utworu są w pełni uzasadnione.

„Zdążyć przed Panem Bogiem” Hanny Krall

Rzeczywistość wyłaniająca się z relacji ostatniego przywódcy powstania w getcie, jest pozbawiona patosu, zwyczajna, a sama postawa Edelmana zostaje odebrana przez innych jako wyraz cynizmu i przejaw tendencji do desakralizacji (degradowania świętości). A przecież Edelman nie jest cyniczny i bezuczuciowy, nade wszystko jest szczery. Bohater „Zdążyć przed Panem Bogiem” tłumaczy wybuch powstania przede wszystkim instynktem obrony i możliwością wyboru śmierci: „Ważne było przecież, że się strzela... Ludzie zawsze uważali, że strzelanie jest największym bohaterstwem. No to żeśmy strzelali.”

strona:    1    2    3    4  





Motyw - inne artykuły:
Motyw powstania

Sąd nad Polakami. Ocena powstania listopadowego w „Kordianie” Słowackiego

Obraz powstania styczniowego w „Nad Niemnem” Orzeszkowej