Jesteś w:
Motyw cierpienia
„Dżuma” Alberta Camusa
Cierpienie w sensie fizycznym jest w powieści wszechobecne. Najdosadniej, jednak, ukazane zostało w ostatnich chwilach życia małego Filipa, syna sędziego Othona. Śmierci chłopca przypatrywali się niemal wszyscy główni bohaterowie dzieła. Widok umierającego w ogromnym cierpieniu dziecka wywiera wpływ na zmianę postaw niektórych z bohaterów. Tamto tragiczne wydarzenie zmusza doktora Rieux do wypowiedzenia słów: „(…)nigdy nie będę kochał tego świata, gdzie dzieci są torturowane”, natomiast ojciec Paneloux zmienił swoje poglądy: „Ale jak gdyby zmienił się od dnia, kiedy tak długo patrzył na umierające dziecko. Na twarzy jego było widać wzrastające napięcie. I pewnego razu, (…) powiedział do Rieux z uśmiechem, że przygotowuje teraz krótką rozprawę na temat: «Czy kapłan może radzić się lekarza»(…)”.„Medaliony” Zofii Nałkowskiej
Cierpienie w „Medalionach” to spotęgowane wszelkie negatywne uczucia, jakich doświadcza każdy człowiek. Do rangi ogromnego bólu psychicznego urasta strach, przerażenie, niepokój. Towarzyszy temu poczucie osamotnienia, opuszczenia i bezradności. Człowiek nie ma wpływu na własny los. Zostaje osaczony. Jedynym pewnikiem wydaje się śmierć. Ludzie są wywożeni poza tereny swoich miejsc zamieszkania (często w niewiadomym kierunku), koncentrowani w obozach pracy, gdzie wykorzystuje się potencjał ich siły fizycznej, więzieni w gettach. Wielokrotnie zostają poddani rozmaitym praktykom medycznym, eksperymentom. Stają się „materiałem” naukowym oraz „surowcem” możliwym do dalszego przetwarzania. By sprawować nad nimi pełnię władzy wykorzystuje się przemoc i terror. Są bici, poniżani, okłamywani, traktowani przedmiotowo. Nie mają szans zaspokojenia elementarnych potrzeb, a głód staje się podstawą „łamania” człowieka(z opowiadania „Dno”):
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Motyw cierpienia
Cierpienie w sensie fizycznym jest w powieści wszechobecne. Najdosadniej, jednak, ukazane zostało w ostatnich chwilach życia małego Filipa, syna sędziego Othona. Śmierci chłopca przypatrywali się niemal wszyscy główni bohaterowie dzieła. Widok umierającego w ogromnym cierpieniu dziecka wywiera wpływ na zmianę postaw niektórych z bohaterów. Tamto tragiczne wydarzenie zmusza doktora Rieux do wypowiedzenia słów: „(…)nigdy nie będę kochał tego świata, gdzie dzieci są torturowane”, natomiast ojciec Paneloux zmienił swoje poglądy: „Ale jak gdyby zmienił się od dnia, kiedy tak długo patrzył na umierające dziecko. Na twarzy jego było widać wzrastające napięcie. I pewnego razu, (…) powiedział do Rieux z uśmiechem, że przygotowuje teraz krótką rozprawę na temat: «Czy kapłan może radzić się lekarza»(…)”.„Medaliony” Zofii Nałkowskiej
Cierpienie w „Medalionach” to spotęgowane wszelkie negatywne uczucia, jakich doświadcza każdy człowiek. Do rangi ogromnego bólu psychicznego urasta strach, przerażenie, niepokój. Towarzyszy temu poczucie osamotnienia, opuszczenia i bezradności. Człowiek nie ma wpływu na własny los. Zostaje osaczony. Jedynym pewnikiem wydaje się śmierć. Ludzie są wywożeni poza tereny swoich miejsc zamieszkania (często w niewiadomym kierunku), koncentrowani w obozach pracy, gdzie wykorzystuje się potencjał ich siły fizycznej, więzieni w gettach. Wielokrotnie zostają poddani rozmaitym praktykom medycznym, eksperymentom. Stają się „materiałem” naukowym oraz „surowcem” możliwym do dalszego przetwarzania. By sprawować nad nimi pełnię władzy wykorzystuje się przemoc i terror. Są bici, poniżani, okłamywani, traktowani przedmiotowo. Nie mają szans zaspokojenia elementarnych potrzeb, a głód staje się podstawą „łamania” człowieka(z opowiadania „Dno”):
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw cierpienia • Cierpienie ukazane w „Dżumie” Alberta Camusa |