Jesteś w:
Motyw przyjaźni
„Quo vadis” Henryka Sienkiewicza
Prawdziwym przyjacielem Marka Winicjusza jest Petroniusz. Od pierwszej chwili stara się pomóc młodzieńcowi w zdobyciu Ligii, służy mu radą i stara się uchronić go przed wszelkimi niebezpieczeństwami. Kierowany przywiązaniem i litością dla zakochanego siostrzeńca, chce uwolnić Ligię z rąk Nerona.
„Faraon” Bolesława Prusa
Przyjaciółmi są Ramzes i Tutmozis. Ramzes ma w swym ulubieńcu najbardziej zaufanego powiernika i wiernego poddanego. Zawsze może liczyć na jego pomoc, wie, że zostanie wysłuchany. Do Tutmozisa zwraca się z każdą, nawet najbardziej poufną prośbą. Tutmozis pozostaje jego oddanym żołnierzem i ginie w imię odzyskania władzy przez młodego faraona.Nowelistyka Elizy Orzeszkowej
„Gloria victis”
Na tle dramatycznych wydarzeń pisarka umieściła wątek przyjaźni i miłości, podkreślając przy tym, że w tragicznych okolicznościach uczucia te nabierają większego znaczenia, specjalnej rangi. Bliskość śmierci sprzyja eskalacji uczuć. Zawiązują się przyjaźnie, rodzi się miłość.
Anielka Tarłowska i Marian Tarłowski są rodzeństwem, nie mają bliskich, ich rodzice nie żyją. Wzajemnie się wspierają: „Samotność serc sierocych i wspólność zagrody rodzinnej, kędyś daleko starymi lipami ocienionej, skrzepiały węzeł u kolebek zadzierzgnięty (...) Pracowali razem. Brat uczył siostrę, siostra pomagała bratu i zawsze byli razem, we dwoje: w szkole, w domu, na ulicach miasteczka, na drogach polnych i leśnych.” Przybywają do małego miasteczka na Polesiu litewskim i tutaj pozostają. Wkrótce Marian, zwany czule przez siostrę Marysiem, przyłącza się od oddziałów powstańczych, Aniela poznaje Jagmina. Wspólnie spędzają czas: „Wkrótce jednak przyszedł czas, że na ulicach miasteczka, na polnych i leśnych drogach poczęli ukazywać się nie we dwoje, ale we troje. (...) zawiązywało się pomiędzy tym trojgiem coś coraz serdeczniejszego: przyjaźń? miłość? Jedna i druga razem? – aż dnia pewnego, za sprawą nowego towarzysza, dziewczyna zapłakała krotko, lecz rozpacznie.”
strona: 1 2 3
Motyw przyjaźni
Prawdziwym przyjacielem Marka Winicjusza jest Petroniusz. Od pierwszej chwili stara się pomóc młodzieńcowi w zdobyciu Ligii, służy mu radą i stara się uchronić go przed wszelkimi niebezpieczeństwami. Kierowany przywiązaniem i litością dla zakochanego siostrzeńca, chce uwolnić Ligię z rąk Nerona.
„Faraon” Bolesława Prusa
Przyjaciółmi są Ramzes i Tutmozis. Ramzes ma w swym ulubieńcu najbardziej zaufanego powiernika i wiernego poddanego. Zawsze może liczyć na jego pomoc, wie, że zostanie wysłuchany. Do Tutmozisa zwraca się z każdą, nawet najbardziej poufną prośbą. Tutmozis pozostaje jego oddanym żołnierzem i ginie w imię odzyskania władzy przez młodego faraona.Nowelistyka Elizy Orzeszkowej
„Gloria victis”
Na tle dramatycznych wydarzeń pisarka umieściła wątek przyjaźni i miłości, podkreślając przy tym, że w tragicznych okolicznościach uczucia te nabierają większego znaczenia, specjalnej rangi. Bliskość śmierci sprzyja eskalacji uczuć. Zawiązują się przyjaźnie, rodzi się miłość.
Anielka Tarłowska i Marian Tarłowski są rodzeństwem, nie mają bliskich, ich rodzice nie żyją. Wzajemnie się wspierają: „Samotność serc sierocych i wspólność zagrody rodzinnej, kędyś daleko starymi lipami ocienionej, skrzepiały węzeł u kolebek zadzierzgnięty (...) Pracowali razem. Brat uczył siostrę, siostra pomagała bratu i zawsze byli razem, we dwoje: w szkole, w domu, na ulicach miasteczka, na drogach polnych i leśnych.” Przybywają do małego miasteczka na Polesiu litewskim i tutaj pozostają. Wkrótce Marian, zwany czule przez siostrę Marysiem, przyłącza się od oddziałów powstańczych, Aniela poznaje Jagmina. Wspólnie spędzają czas: „Wkrótce jednak przyszedł czas, że na ulicach miasteczka, na polnych i leśnych drogach poczęli ukazywać się nie we dwoje, ale we troje. (...) zawiązywało się pomiędzy tym trojgiem coś coraz serdeczniejszego: przyjaźń? miłość? Jedna i druga razem? – aż dnia pewnego, za sprawą nowego towarzysza, dziewczyna zapłakała krotko, lecz rozpacznie.”
strona: 1 2 3
Motyw - inne artykuły: | |
• Motyw przyjaźni • Przyjaźń w utworze „Stary człowiek i morze” |