Jesteś w: Motyw szlachty

Motyw szlachty


Motyw szlachty

„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza

Szlachta jest centralnym zbiorowym bohaterem utworu. Autor daje szeroki obraz tej warstwy społecznej, łącznie z jej wadami i zaletami. Przywiązuje szczególną wagę do dawnej tradycji szlacheckiej, dzięki czemu czytelnik poznaje styl szlacheckiego życia. Wzorcowy szlachcic to Sędzia, który jest dobrym gospodarzem, strażnikiem obyczajowości, kultywuje pamięć o ojczyźnie. Również Podkomorzy to typ szlachcica, który wyrastał w dawnej tradycji i poczuciu wspólnoty. Szlachta w dziele pozostaje wewnętrznie zróżnicowana i podzielona według stanu majątkowego. Indywidualizm postaci wpływa na podkreślenie cech tego stanu. Mamy tu wierność i orędownictwo dawnej tradycji, niechęć do nowości ze świata, która powoli jednak wkrada się do szlacheckich dworków, mamy także szlachtę z jej wadami: pijaństwem, warcholstwem i popędliwym charakterem, co cechuje głównie szlachtę zaściankową. „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry

Miejscem akcji komedii Fredry jest wieś położona pod Lublinem, a dokładniej szlachecki dworek pani Dobrójskiej – miejsce szczęśliwego, wręcz idyllicznego życia. Mieszkańcy i goście majątku, choć nie są bogaci, to jednak charakteryzują ich takie cechy, jak życzliwość, zdolność pomocy czy radość życia. Warto zwrócić przy opisie dworku uwagę, że nie opisano go z naciskiem na szczególne cechy wyglądu, nie osadzono tego miejsca w jakiejś konkretnej historycznej rzeczywistości, co jeszcze bardziej sprawia, że odczuwamy uniwersalność podkreślonych wartości. Fredro wyidealizował w dramacie polski dwór i ziemiański model życia szlachty.

strona:    1    2    3    4    5    6  





Motyw - inne artykuły:
Motyw szlachty

Obraz szlachty polskiej w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza