Jesteś w:
Motyw szlachty
Dopiero następne pokolenie po nich, reprezentantką którego jest pani Stawska, przyzwyczaja się do nowych realiów. Kobieta pozostawiona przez ucieczkę męża za granicę bez środków do życia, nie czekała na cud, lecz śmiało o prężnie podjęła się udzielania korepetycji, a potem, dzięki pomocy Wokulskiego, zastanawiała się nawet nad otworzeniem własnego sklepu.
„Doktor Piotr” Stefana Żeromskiego
Dominik Cedzyna jest zdeklasowanym i zubożałym szlachcicem, który w wyniku reformy uwłaszczeniowej i nastania ery kapitalizmu, nie potrafił odnaleźć się w nowych realiach i tracił cały majątek. Nie stracił jednak dumy i przekonania o wyższości swego urodzenia. Zwracając uwagę na nienaganne maniery, zachowywał się spokojnie i wyniośle w chwilach, gdy był obiektem szyderczych słów inżyniera, myśląc: „Ja i tak pan, a tyś i tak cham!...”. Z rozrzewnieniem wspominał dawne czasy, gdy: „jeździł czwórką wałachów i wspaniałymi saniami, z furmanem w złotawej liberii, otulał się (…) kiereją srogimi niedźwiedziami podbitą”, nie potrafiąc się odnaleźć w nowych realiach ekonomicznych.„Granica” Zofii Nałkowskiej
Ziemiaństwo reprezentują Walerian i Żancia Ziembiewiczowie, zamieszkujący Boleborzę. Tę zubożałą klasę ze wszystkimi wadami, które najlepiej dostrzega powracający na każde wakacje do domu Zenon, cechuje typowo szlacheckie rozumowanie. Walerian Ziembiewicz hołdujący przeszłości, przywiązany do swojego herbu szlacheckiego, spędza czas na bezowocnym chodzeniu po łąkach z dubeltówką, uwodzeniu dziewcząt i pilnowaniu, by pracownicy nie kradli własności hrabiostwa Tczewskich. Jego żona zajmuje się głównie kwiatami i grą na fortepianie oraz zarządza służbą. Są ludźmi powierzchownie wykształconymi, co szczególnie razi młodego Zenona.
strona: 1 2 3 4 5 6
Motyw szlachty
„Doktor Piotr” Stefana Żeromskiego
Dominik Cedzyna jest zdeklasowanym i zubożałym szlachcicem, który w wyniku reformy uwłaszczeniowej i nastania ery kapitalizmu, nie potrafił odnaleźć się w nowych realiach i tracił cały majątek. Nie stracił jednak dumy i przekonania o wyższości swego urodzenia. Zwracając uwagę na nienaganne maniery, zachowywał się spokojnie i wyniośle w chwilach, gdy był obiektem szyderczych słów inżyniera, myśląc: „Ja i tak pan, a tyś i tak cham!...”. Z rozrzewnieniem wspominał dawne czasy, gdy: „jeździł czwórką wałachów i wspaniałymi saniami, z furmanem w złotawej liberii, otulał się (…) kiereją srogimi niedźwiedziami podbitą”, nie potrafiąc się odnaleźć w nowych realiach ekonomicznych.„Granica” Zofii Nałkowskiej
Ziemiaństwo reprezentują Walerian i Żancia Ziembiewiczowie, zamieszkujący Boleborzę. Tę zubożałą klasę ze wszystkimi wadami, które najlepiej dostrzega powracający na każde wakacje do domu Zenon, cechuje typowo szlacheckie rozumowanie. Walerian Ziembiewicz hołdujący przeszłości, przywiązany do swojego herbu szlacheckiego, spędza czas na bezowocnym chodzeniu po łąkach z dubeltówką, uwodzeniu dziewcząt i pilnowaniu, by pracownicy nie kradli własności hrabiostwa Tczewskich. Jego żona zajmuje się głównie kwiatami i grą na fortepianie oraz zarządza służbą. Są ludźmi powierzchownie wykształconymi, co szczególnie razi młodego Zenona.
strona: 1 2 3 4 5 6
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw szlachty • Obraz szlachty polskiej w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza |