Jesteś w:
Motyw winy i kary
„Nie pytaj, luba, bądź przez niewiadomość
Wolna od winy, dopóki nie będziesz
Mogła przyklasnąć temu dziełu”.
Nieuniknioną karą za popełnione zbrodnie jest w tym przypadku śmierć. Makbet zdaje sobie sprawę, że będzie musiał zapłacić za swoje grzechy i od śmierci Dunkana żyje w ciągłym strachu i świadomości, że nie zmyje ze swoich rąk winy:
„Cóż się to ze mną stało, kiedy lada
Szmer, lada szelest przejmuje mię dreszczem?
Co to za ręce? Ha! wzrok mi pożera
Ich widok. Mógłżeby cały ocean
Te krwawe ślady spłukać z mojej ręki?
Nie, nigdy! raczej by ta moja ręka
Zdołała wszystkich mórz wody zrumienić
I ich zieloność w purpurę zamienić”
O tym, że kara jest nieunikniona mówi Makbet:
„Rozpłataliśmy węża, nie zabili –
Zrośnie się, będzie znów gadem: ząb jego
Jadem zaprawny nie przestaje grozić
Biednej niecnocie naszej”.
„Świętoszek” Moliera
Karą dla Orgona za jego łatwowierność i bezkrytyczne zaufanie wobec Tartuffe’a była utrata całego majątku. Pomimo usilnych starań całej rodziny, mężczyzna uparcie wierzył Świętoszkowi i wyszedł na tym tragicznie. Dzięki jednak molierowskiemu zakończeniu kara Orgona została anulowana, ale nie uniknął jej Tartuffe, musiał zapłacić za swoje wieloletnie (jak się okazało). Świętoszek, rozpoznany przez księcia, trafił do więzienia.
„Dziady” Adama Mickiewicza
Dusze z II części Dziadów odpokutowują swoje winy w zaświatach. Popełnione grzechy uniemożliwiają im zbawienie. Motyw winy pojawia się również w Dziadach cz. III. Największym przewinieniem więźniów jest to, że są Polakami.
strona: 1 2 3
Motyw winy i kary
Wolna od winy, dopóki nie będziesz
Mogła przyklasnąć temu dziełu”.
Nieuniknioną karą za popełnione zbrodnie jest w tym przypadku śmierć. Makbet zdaje sobie sprawę, że będzie musiał zapłacić za swoje grzechy i od śmierci Dunkana żyje w ciągłym strachu i świadomości, że nie zmyje ze swoich rąk winy:
„Cóż się to ze mną stało, kiedy lada
Szmer, lada szelest przejmuje mię dreszczem?
Co to za ręce? Ha! wzrok mi pożera
Ich widok. Mógłżeby cały ocean
Te krwawe ślady spłukać z mojej ręki?
Nie, nigdy! raczej by ta moja ręka
Zdołała wszystkich mórz wody zrumienić
I ich zieloność w purpurę zamienić”
O tym, że kara jest nieunikniona mówi Makbet:
„Rozpłataliśmy węża, nie zabili –
Zrośnie się, będzie znów gadem: ząb jego
Jadem zaprawny nie przestaje grozić
Biednej niecnocie naszej”.
„Świętoszek” Moliera
Karą dla Orgona za jego łatwowierność i bezkrytyczne zaufanie wobec Tartuffe’a była utrata całego majątku. Pomimo usilnych starań całej rodziny, mężczyzna uparcie wierzył Świętoszkowi i wyszedł na tym tragicznie. Dzięki jednak molierowskiemu zakończeniu kara Orgona została anulowana, ale nie uniknął jej Tartuffe, musiał zapłacić za swoje wieloletnie (jak się okazało). Świętoszek, rozpoznany przez księcia, trafił do więzienia.
„Dziady” Adama Mickiewicza
Dusze z II części Dziadów odpokutowują swoje winy w zaświatach. Popełnione grzechy uniemożliwiają im zbawienie. Motyw winy pojawia się również w Dziadach cz. III. Największym przewinieniem więźniów jest to, że są Polakami.
strona: 1 2 3
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw winy i kary • Motyw winy w „Procesie” Kafki |