Jesteś w:
Motyw przemiany
„Romeo i Julia” Williama Szekspira
Szekspir w tym dramacie stworzył postacie dynamiczne, dojrzewające w miarę rozwoju wypadków i nowych przeciwności, niesionych przez nieżyczliwy los. Romeo z niezdarnego życiowo samotnika, przeobraził się w spokojnego, zaradnego mężczyznę, a jego wybranka – Julia – z nieśmiałej i posłusznej woli rodziców dziewczynki, w świadomą swej woli i obowiązku kobietę.
„Świętoszek” MolieraPrzemiana najbardziej uwidoczniona jest na przykładzie Orgona. Człowiek ten zmienił się nie do poznania od momentu, gdy poznał Tartuffe’a. Tak o swoim panu mówi Doryna:
„Był to wprzód człowiek z duszą roztropną i godną,
W służbach króla okazał tęgość niezawodną –
Teraz, odkąd Tartuffe’em swym przejął się cały,
Od tego czasu chodzi niby ogłupiały”.
Orgon przechodzi przemianę ponownie, gdy przekonuje się o prawdziwej naturze Świętoszka. Wtedy zdaje sobie sprawę ze swojej naiwności i łatwowierności.
„Cierpienia młodego Wertera” Goethego
Werter przechodzi wewnętrzną przemianę. Z człowieka pełnego radości i miłości do świata, żyjącego uczuciem do ukochanej kobiety, staje się pesymistą, który traci sens życia i nie potrafi w niczym znaleźć ukojenia dla swojego bólu. Początkowo szczęśliwy, skupiony wyłącznie na miłości do Lotty, staje się osobą zniszczoną emocjonalnie destrukcyjną namiętnością.
„Faust” Goethego
Główny bohater dzieła Goethego, Faust, ulega przemianie wewnętrznej. Jest człowiekiem, który posiadł ogromną wiedzę i pragnie zaznać rozkoszy życia. dzięki paktowi, który zawarł z diabłem, otwierają się przed nim nowe możliwości. Faust poznaje, czym jest radość życia, zabawa, miłość i sława, lecz nie przynosi mu to satysfakcji. Z czasem uświadamia sobie, że sensem życia człowieka nie jest pogoń za własnymi, egoistycznymi pragnieniami lecz aktywny czyn i działanie na korzyść ludzkości. Dopiero wówczas może osiągnąć pełnię szczęścia. Faust postanawia więc stworzyć idealne państwo, które buduje na ziemiach wydartych morzu, dzięki mocy diabła i w którym zamieszka społeczeństwo przyszłości, złożone wyłącznie ze szczęśliwych ludzi. Ta praca, twórcze tworzenie dla innych, wprawia mędrca w stan euforii. Pragnie zatrzymać czas, wypowiadając słowa, na które od lat czekał diabeł.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Motyw przemiany
Szekspir w tym dramacie stworzył postacie dynamiczne, dojrzewające w miarę rozwoju wypadków i nowych przeciwności, niesionych przez nieżyczliwy los. Romeo z niezdarnego życiowo samotnika, przeobraził się w spokojnego, zaradnego mężczyznę, a jego wybranka – Julia – z nieśmiałej i posłusznej woli rodziców dziewczynki, w świadomą swej woli i obowiązku kobietę.
„Świętoszek” MolieraPrzemiana najbardziej uwidoczniona jest na przykładzie Orgona. Człowiek ten zmienił się nie do poznania od momentu, gdy poznał Tartuffe’a. Tak o swoim panu mówi Doryna:
„Był to wprzód człowiek z duszą roztropną i godną,
W służbach króla okazał tęgość niezawodną –
Teraz, odkąd Tartuffe’em swym przejął się cały,
Od tego czasu chodzi niby ogłupiały”.
Orgon przechodzi przemianę ponownie, gdy przekonuje się o prawdziwej naturze Świętoszka. Wtedy zdaje sobie sprawę ze swojej naiwności i łatwowierności.
„Cierpienia młodego Wertera” Goethego
Werter przechodzi wewnętrzną przemianę. Z człowieka pełnego radości i miłości do świata, żyjącego uczuciem do ukochanej kobiety, staje się pesymistą, który traci sens życia i nie potrafi w niczym znaleźć ukojenia dla swojego bólu. Początkowo szczęśliwy, skupiony wyłącznie na miłości do Lotty, staje się osobą zniszczoną emocjonalnie destrukcyjną namiętnością.
„Faust” Goethego
Główny bohater dzieła Goethego, Faust, ulega przemianie wewnętrznej. Jest człowiekiem, który posiadł ogromną wiedzę i pragnie zaznać rozkoszy życia. dzięki paktowi, który zawarł z diabłem, otwierają się przed nim nowe możliwości. Faust poznaje, czym jest radość życia, zabawa, miłość i sława, lecz nie przynosi mu to satysfakcji. Z czasem uświadamia sobie, że sensem życia człowieka nie jest pogoń za własnymi, egoistycznymi pragnieniami lecz aktywny czyn i działanie na korzyść ludzkości. Dopiero wówczas może osiągnąć pełnię szczęścia. Faust postanawia więc stworzyć idealne państwo, które buduje na ziemiach wydartych morzu, dzięki mocy diabła i w którym zamieszka społeczeństwo przyszłości, złożone wyłącznie ze szczęśliwych ludzi. Ta praca, twórcze tworzenie dla innych, wprawia mędrca w stan euforii. Pragnie zatrzymać czas, wypowiadając słowa, na które od lat czekał diabeł.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12