Jesteś w:
Motyw przemiany
„Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego
Na przykładzie losów Marcina Borowicz Żeromski ukazał, jak w młodym człowieku rodzi się miłość do ojczyzny i do drugiej osoby. Powieść Syzyfowe prace jest historią dojrzewania człowieka słabego i ulegającego wpływom do wykształcenia poczucia odpowiedzialności za siebie i innych. Na przykładzie dziewięciu lat z życia dynamicznego bohatera obserwujemy wiele postaw, począwszy od ugodowości i bierności, a skończywszy na świadomości swej narodowej przynależności. Choć w tym czasie wiele razy zbłądził i wyznawał złe poglądy, to jednak nie odwrócił się od niesprawiedliwości, która dotknęła Andrzeja Radka i pomógł chłopcu wrócić do szkoły. Tym uczynkiem dał wyraz swego zagubienia, jak również dowód wartości, jakie wszczepiła mu matka. Chłopiec jest bohaterem dynamicznym. Zmienia się zarówno jego wygląd, jak i charakter. Choć na początku swej edukacyjnej ścieżki ulega rusyfikacji, wierzy w każde słowo swego duchowego przewodnika i mentora - inspektora Zabielskiego, aktywnie działa w założonym poprzez siebie kole rusofilskim, to jednak w miarę upływu lat dorasta do samodzielnego myślenia. Dowodem jego „zakochania” we wszystkim, co rosyjskie i całkowitego podporządkowania obcym wpływom była między innymi odpowiedź na pytanie dyrektora, czy upoważnił Waleckiego do złożenia protestu na treści rozpowszechniane przez historyka Kostriulewa: „- Ja nie mogłem do wystąpienia namawiać kolegi Wałeckiego, gdyż uważam za bardzo użyteczne te «dopełnienia», które nam właśnie czytał profesor Kostriulew. Był to krytyczny rzut oka na machinacje Jezuitów w upadającej i upadłej Polsce. Mnie się zdaje, że my wszyscy z przyjemnością słuchaliśmy uwag nadprogramowych i muszę wyznać, że Walecki protestował tylko we własnem swojem imieniu”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Motyw przemiany
Na przykładzie losów Marcina Borowicz Żeromski ukazał, jak w młodym człowieku rodzi się miłość do ojczyzny i do drugiej osoby. Powieść Syzyfowe prace jest historią dojrzewania człowieka słabego i ulegającego wpływom do wykształcenia poczucia odpowiedzialności za siebie i innych. Na przykładzie dziewięciu lat z życia dynamicznego bohatera obserwujemy wiele postaw, począwszy od ugodowości i bierności, a skończywszy na świadomości swej narodowej przynależności. Choć w tym czasie wiele razy zbłądził i wyznawał złe poglądy, to jednak nie odwrócił się od niesprawiedliwości, która dotknęła Andrzeja Radka i pomógł chłopcu wrócić do szkoły. Tym uczynkiem dał wyraz swego zagubienia, jak również dowód wartości, jakie wszczepiła mu matka. Chłopiec jest bohaterem dynamicznym. Zmienia się zarówno jego wygląd, jak i charakter. Choć na początku swej edukacyjnej ścieżki ulega rusyfikacji, wierzy w każde słowo swego duchowego przewodnika i mentora - inspektora Zabielskiego, aktywnie działa w założonym poprzez siebie kole rusofilskim, to jednak w miarę upływu lat dorasta do samodzielnego myślenia. Dowodem jego „zakochania” we wszystkim, co rosyjskie i całkowitego podporządkowania obcym wpływom była między innymi odpowiedź na pytanie dyrektora, czy upoważnił Waleckiego do złożenia protestu na treści rozpowszechniane przez historyka Kostriulewa: „- Ja nie mogłem do wystąpienia namawiać kolegi Wałeckiego, gdyż uważam za bardzo użyteczne te «dopełnienia», które nam właśnie czytał profesor Kostriulew. Był to krytyczny rzut oka na machinacje Jezuitów w upadającej i upadłej Polsce. Mnie się zdaje, że my wszyscy z przyjemnością słuchaliśmy uwag nadprogramowych i muszę wyznać, że Walecki protestował tylko we własnem swojem imieniu”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12