Jesteś w: Motyw przemiany

Motyw przemiany


W największym stopniu przemianie uległ jej Kurtz. Wykształcony Europejczyk, który przybył do Afryki z dobrymi intencjami nie potrafił oprzeć się pokusie i wykorzystał swoją wyższość nad tubylcami. Podporządkował sobie ludność tubylczą, lecz triumf Kurtza trwał krótko, ponieważ jego duszą zawładnęła „ciemność”, której część nosi w sobie każdy człowiek. Mężczyzna z utalentowanego humanisty zmienił się w bezwzględnego barbarzyńcę, który mordował dla zdobycia kości słoniowej. „Chłopi” Władysława Reymonta

W powieści przemianie ulega najbardziej Hanka, która z kobiety płaczliwej, słabej, podporządkowanej mężowi i pozbawionej swego zdania staje się pod wpływem wydarzeń (wywołanych przez niewiernego męża) silną, pewną siebie, zdecydowaną kobietą. Nie pozwala już się bić i zastraszać, potrafi się przeciwstawić, odkrywa, iż sama może zadbać o los swój i swoich dzieci (cały czas kochając Antka). Kazimierz Czachowski napisał: „Równolegle z żywiołową w swej namiętności Jagną występuje niemniej żywiołowa w swej pracy Hanka, przemiany zaś duchowe obu tych naczelnych postaci kobiecych są przeprowadzone z mistrzostwem, znacznie wykraczającym poza najlepszą wnikliwość intuicji psychologicznej, jako wynik świadomego artyzmu”.

„Faraon” Bolesława Prusa

W duszy młodego Ramzesa zachodzi wewnętrzna przemiana. Z młodego księcia zastaje on mianowany następcą tronu, który zaczyna dostrzegać, że państwo, którym ma w przyszłości rządzić, chyli się ku upadkowi. Dzięki obserwacjom i wyciąganym wnioskom zaczyna dojrzewać do ostatecznego zamiaru – wypowiedzenia wojny kapłanom.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12  





Motyw - inne artykuły:
Motyw przemiany

Przemiana Marka Winicjusza i Chilona Chilonidesa w „Quo vadis” Sienkiewicza

Motyw przemiany w „Cierpieniach młodego Wertera” Goethego

Motyw niedojrzałości w „Ferdydurke” Gombrowicza