Motyw przemiany
JesteÅ› w: Motyw przemiany

Motyw przemiany


„Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza

Jurand ze Spychowa przez wiele lat prowadzi samotnÄ… walkÄ™ na Å›mierć i życie z Zakonem krzyżackim, mszczÄ…c siÄ™ za Å›mierć ukochanej żony. Ten nieugiÄ™ty i gniewny rycerz zaÅ‚amuje siÄ™ w obliczu kolejnej tragedii – porwania przez braci zakonnych jego jedynej córki. Aby ocalić dziecko, zgadza siÄ™ na warunki, postawione mu przez komtura Danvelda i zjawia siÄ™ w Szczytnie. PosÅ‚usznie wypeÅ‚nia żądania Krzyżaków, bÅ‚agajÄ…c ich o oddanie Danusi. Zawsze dumny i honorowy, potrafi ugiąć siÄ™ przed wrogiem. Kiedy odkrywa, że zostaÅ‚ oszukany, porywa siÄ™ do ostatniej walki z liczniejszym przeciwnikiem. Pojmany i okaleczony przez Zygfryda, staje siÄ™ czÅ‚owiekiem peÅ‚nym pokory i odnajduje ukojenie w modlitwie, żyjÄ…c jak pokutnik. Rycerz, który niegdyÅ› z zadowoleniem wsÅ‚uchiwaÅ‚ siÄ™ w jÄ™ki jeÅ„ców w spychowskich lochach, zmienia siÄ™ tak bardzo, że zwraca wolność swojemu oprawcy, Zygfrydowi de Löve, pozostawiajÄ…c ostatecznÄ… zemstÄ™ Bogu. ZupeÅ‚nie inna przemiana zachodzi w naturze Zbyszka z BogdaÅ„ca. Porywczy i niespokojny osiemnastolatek pod wpÅ‚ywem cierpienia po utracie mÅ‚odej żony, bywania na dworach, przyjaźni z rycerzami i przestrzegania rycerskich zasad zmienia siÄ™ w dojrzaÅ‚ego, szlachetnego rycerza, dla którego priorytetem stajÄ… siÄ™ rodzina, patriotyzm i honor. „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza

Sensem ideowym powieÅ›ci Henryka Sienkiewicz jest zapowiedź zwyciÄ™stwa KoÅ›cioÅ‚a chrzeÅ›cijan nad imperium rzymskim, które zatraciÅ‚o wszelkie granice czÅ‚owieczeÅ„stwa i moralnoÅ›ci. ZapowiedziÄ… nadchodzÄ…cych zmian sÄ… nawrócenia dwóch bohaterów dzieÅ‚a – Marka Winicjusza i Chilona Chilonidesa, opierajÄ…ce siÄ™ na gÅ‚Ä™bokiej przemianie wewnÄ™trznej.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12  





Motyw - inne artykuły:
Motyw przemiany

Przemiana Marka Winicjusza i Chilona Chilonidesa w „Quo vadis” Sienkiewicza

Motyw przemiany w „Cierpieniach mÅ‚odego Wertera” Goethego

Motyw niedojrzaÅ‚oÅ›ci w „Ferdydurke” Gombrowicza