Jesteś w:
Motyw władzy
- Strzeż się, arcykapłanie!”
Ostrzegł, że złoży donos na arcykapłana, który także składał skargi na hegemona: „Zbyt często skarżyłeś się na mnie Cezarowi, Kajfo, teraz nadeszła moja godzina! Poleci teraz ode mnie (...) do samego imperatora, wiadomość o tym, jak tu, w Jeruszalaim, bronicie przed śmiercią zatwardziałych buntowników.(...) Przypomnij sobie, że to z waszego powodu musiałem zdjąć ze ściany tarcze z imperatorskimi buńczukami, wysyłać wojska, musiałem, jak widzisz, sam przyjechać, by zobaczyć, co się tu u was wyprawia!” Zapowiedział zemstę i „krwawą” przyszłość: „Zapamiętaj sobie moje słowa, arcykapłanie – niejedną kohortę zobaczysz w Jeruszalaim, o, niejedną! Przyjdzie pod mury miasta cała legia Fulminata, przyjdzie arabska konnica, a wtedy usłyszysz gorzki płacz i narzekania! Przypomnisz sobie wtedy Bar Rabbana, którego uratowałeś, i pożałujesz, żeś posłał na śmierć filozofa głoszącego pokój!”Spotkanie obydwu reprezentantów władzy: świeckiej: - namiestnika Judei – Piłata i duchownej: arcykapłana Kajfasza, obydwu podlegających „władzy wyższej” - cezarowi Tyberiuszowi kojarzy się z sytuacją w ówczesnym Związku Radzieckim objętym ustrojem totalitarnym, którego to absurd na kartach powieści unaocznił Michaił Bułhakow. Ta swoista analogia wskazuje uniwersalną problematykę władzy, rządów, sprawiedliwości. [nr]Władza – „jedna z największych ludzkich namiętności, musiała stać się powszechnym motywem literackim. (...) Chęć utrzymania władzy za każdą cenę i pokusa jej odebrania niejednokrotnie prowadziły do krwawych walk z politycznymi przeciwnikami, zmagań o przewodzenie narodowi, grupie ludzi.” Interesująco zagadnienie władzy przedstawił profesor Leszek Kołakowski:
strona: 1 2 3 4
Motyw władzy w „Mistrzu i Małgorzacie” Bułhakowa
Ostrzegł, że złoży donos na arcykapłana, który także składał skargi na hegemona: „Zbyt często skarżyłeś się na mnie Cezarowi, Kajfo, teraz nadeszła moja godzina! Poleci teraz ode mnie (...) do samego imperatora, wiadomość o tym, jak tu, w Jeruszalaim, bronicie przed śmiercią zatwardziałych buntowników.(...) Przypomnij sobie, że to z waszego powodu musiałem zdjąć ze ściany tarcze z imperatorskimi buńczukami, wysyłać wojska, musiałem, jak widzisz, sam przyjechać, by zobaczyć, co się tu u was wyprawia!” Zapowiedział zemstę i „krwawą” przyszłość: „Zapamiętaj sobie moje słowa, arcykapłanie – niejedną kohortę zobaczysz w Jeruszalaim, o, niejedną! Przyjdzie pod mury miasta cała legia Fulminata, przyjdzie arabska konnica, a wtedy usłyszysz gorzki płacz i narzekania! Przypomnisz sobie wtedy Bar Rabbana, którego uratowałeś, i pożałujesz, żeś posłał na śmierć filozofa głoszącego pokój!”Spotkanie obydwu reprezentantów władzy: świeckiej: - namiestnika Judei – Piłata i duchownej: arcykapłana Kajfasza, obydwu podlegających „władzy wyższej” - cezarowi Tyberiuszowi kojarzy się z sytuacją w ówczesnym Związku Radzieckim objętym ustrojem totalitarnym, którego to absurd na kartach powieści unaocznił Michaił Bułhakow. Ta swoista analogia wskazuje uniwersalną problematykę władzy, rządów, sprawiedliwości. [nr]Władza – „jedna z największych ludzkich namiętności, musiała stać się powszechnym motywem literackim. (...) Chęć utrzymania władzy za każdą cenę i pokusa jej odebrania niejednokrotnie prowadziły do krwawych walk z politycznymi przeciwnikami, zmagań o przewodzenie narodowi, grupie ludzi.” Interesująco zagadnienie władzy przedstawił profesor Leszek Kołakowski:
strona: 1 2 3 4
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw władzy • Motyw władzy w „Mistrzu i Małgorzacie” Bułhakowa • Motyw władzy w „Procesie” Kafki |