Jesteś w:
Motyw filantropii
Nowelistyka Bolesława Prusa
„Katarynka”
Motyw ten stanowi główny problem pozytywistycznej noweli. Jej główny bohater Tomasz jest przedstawicielem zamożnej części społeczeństwa. Pochodzenie zdeterminowało go do niesienia pomocy słabszym i biedniejszym. W końcowej scenie noweli, gdy emerytowany prawnik, który wiódł samotne życie, a większość pieniędzy wydawał na dzieła sztuki i antyki zaczął przeszukiwać notes w poszukiwaniu adresów znajomych okulistów - zachował się zgodnie z panującymi wówczas zasadami solidarności społecznej. O ile jego wcześniejsza postawa nie znajdowała aprobaty u czytelnika, to swoim hojnym gestem Tomasz wymazał początkowe złe wrażenie. Filantropia bohatera przyniosła korzyść nie tylko niewidomej dziewczynce, ale i jemu samemu. Jak wcześniej zostało to wspomniane, był człowiekiem samotnym, kawalerem, dawno już odszedł z pracy. Dlatego też świadomość, iż wciąż był przydatny dla społeczeństwa, a nie tylko kolegom potrzebującym porady prawnej, podniosła go na duchu. Nowelistyka Emilii Orzeszkowej
„Dobra pani”
Sylwetka „dobrej pani” - Eweliny Krzyckiej unaocznia problem fałszywej filantropii, czyli rzekomych, dobroczynnych działań, które mają przynosić korzyści innym, a tymczasem są krzywdą wyrządzaną drugiej osobie, przysparzają cierpień. W pani Krzyckiej mieszkańcy Ongrodu widzą dobrodziejkę, świętą, ponieważ udziela hojnych datków oraz decyduje się wychowywać i kształcić biedne dzieci. Nie zauważają egoizmu zacnej damy, która w ten sposób zaspokaja tylko własne kaprysy. Orzeszkowa piętnuje pseudohumanitarną postawę, przypomina, że chęć czynienia dobra musi wypływać z potrzeby serca i ludzkiej wrażliwości. Nigdy też działalność charytatywna nie powinna być w sposób rażący „wystawiana” na widok publiczny.
strona: 1 2
Motyw filantropii
„Katarynka”
Motyw ten stanowi główny problem pozytywistycznej noweli. Jej główny bohater Tomasz jest przedstawicielem zamożnej części społeczeństwa. Pochodzenie zdeterminowało go do niesienia pomocy słabszym i biedniejszym. W końcowej scenie noweli, gdy emerytowany prawnik, który wiódł samotne życie, a większość pieniędzy wydawał na dzieła sztuki i antyki zaczął przeszukiwać notes w poszukiwaniu adresów znajomych okulistów - zachował się zgodnie z panującymi wówczas zasadami solidarności społecznej. O ile jego wcześniejsza postawa nie znajdowała aprobaty u czytelnika, to swoim hojnym gestem Tomasz wymazał początkowe złe wrażenie. Filantropia bohatera przyniosła korzyść nie tylko niewidomej dziewczynce, ale i jemu samemu. Jak wcześniej zostało to wspomniane, był człowiekiem samotnym, kawalerem, dawno już odszedł z pracy. Dlatego też świadomość, iż wciąż był przydatny dla społeczeństwa, a nie tylko kolegom potrzebującym porady prawnej, podniosła go na duchu. Nowelistyka Emilii Orzeszkowej
„Dobra pani”
Sylwetka „dobrej pani” - Eweliny Krzyckiej unaocznia problem fałszywej filantropii, czyli rzekomych, dobroczynnych działań, które mają przynosić korzyści innym, a tymczasem są krzywdą wyrządzaną drugiej osobie, przysparzają cierpień. W pani Krzyckiej mieszkańcy Ongrodu widzą dobrodziejkę, świętą, ponieważ udziela hojnych datków oraz decyduje się wychowywać i kształcić biedne dzieci. Nie zauważają egoizmu zacnej damy, która w ten sposób zaspokaja tylko własne kaprysy. Orzeszkowa piętnuje pseudohumanitarną postawę, przypomina, że chęć czynienia dobra musi wypływać z potrzeby serca i ludzkiej wrażliwości. Nigdy też działalność charytatywna nie powinna być w sposób rażący „wystawiana” na widok publiczny.
strona: 1 2
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw filantropii |