Jesteś w:
Motyw dworku
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza
Dworek szlachecki to ostoja tradycji i polskości, to miejsce staropolskiej gościnności i poszanowania innych z racji wieku i stanu. Soplicowo staje się symbolem patriotyzmu, miejscem, w którym nadal obecna jest żywa ojczyzna i pamięć o niej.
„Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry
Miejscem akcji jest wieś położona pod Lublinem, szlachecki dworek Dobrójskiej – miejsce szczęśliwego, wręcz idyllicznego życia. Mieszkańcy i goście majątku, choć nie są bogaci, to jednak charakteryzują ich takie cechy, jak życzliwość, zdolność pomocy czy radość życia, a my odczuwamy uniwersalność podkreślonych wartości. Fredro wyidealizował w dramacie polski dwór i ziemiański model życia szlachty. Opisał codzienne zajęcia i życie jego mieszkańców i gości, obyczaje, zainteresowania, styl życia i pogodną atmosferę, kierując się własnymi spostrzeżeniami. Mistrzowsko sportretował ludzi zamieszkujących prowincjonalne dworki szlacheckie, odtwarzając z dbałością ich psychikę: myśli, uczucia i pragnienia. „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej
Akcja powieści rozgrywa się często w siedzibach szlachty: w Korczynie, w Olszynce, czy w Osowcach. Narratorka przybliża każde z tych miejsc, wskazując na ich szczególne cechy. Opisuje położenie siedzib, komnaty, salony itp. Szlacheckie dwory z „Nad Niemnem” nie są pełne przepychu, widać w nich skromność, prostotę, nawet zubożenie. Są to miejsca raczej smutne, w których cierpią samotni bohaterowie, tylko niewielki dworek w Olszynce dzięki „zabieganej” pani Kirłowej tętni życiem. Opozycją „pochmurnych” dworów jest słoneczny bohatyrowicki zaścianek, w którym toczy się pracowity kołowrót życia.
strona: 1 2 3
Motyw dworku szlacheckiego
Dworek szlachecki to ostoja tradycji i polskości, to miejsce staropolskiej gościnności i poszanowania innych z racji wieku i stanu. Soplicowo staje się symbolem patriotyzmu, miejscem, w którym nadal obecna jest żywa ojczyzna i pamięć o niej.
„Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry
Miejscem akcji jest wieś położona pod Lublinem, szlachecki dworek Dobrójskiej – miejsce szczęśliwego, wręcz idyllicznego życia. Mieszkańcy i goście majątku, choć nie są bogaci, to jednak charakteryzują ich takie cechy, jak życzliwość, zdolność pomocy czy radość życia, a my odczuwamy uniwersalność podkreślonych wartości. Fredro wyidealizował w dramacie polski dwór i ziemiański model życia szlachty. Opisał codzienne zajęcia i życie jego mieszkańców i gości, obyczaje, zainteresowania, styl życia i pogodną atmosferę, kierując się własnymi spostrzeżeniami. Mistrzowsko sportretował ludzi zamieszkujących prowincjonalne dworki szlacheckie, odtwarzając z dbałością ich psychikę: myśli, uczucia i pragnienia. „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej
Akcja powieści rozgrywa się często w siedzibach szlachty: w Korczynie, w Olszynce, czy w Osowcach. Narratorka przybliża każde z tych miejsc, wskazując na ich szczególne cechy. Opisuje położenie siedzib, komnaty, salony itp. Szlacheckie dwory z „Nad Niemnem” nie są pełne przepychu, widać w nich skromność, prostotę, nawet zubożenie. Są to miejsca raczej smutne, w których cierpią samotni bohaterowie, tylko niewielki dworek w Olszynce dzięki „zabieganej” pani Kirłowej tętni życiem. Opozycją „pochmurnych” dworów jest słoneczny bohatyrowicki zaścianek, w którym toczy się pracowity kołowrót życia.
strona: 1 2 3
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw dworku szlacheckiego |