Jesteś w: Motyw buntu

Motyw buntu


„Giaur” Goethego

Giaur jest zbuntowany, skłócony z całym światem. Wypowiada walkę niesprawiedliwości i panującej krzywdzie, czego przykładem jest złamanie podstawowego prawa – zakazu zabijania. Po śmierci ukochanej podchodzi do życia w sposób egoistyczny, hedonistyczny, dążąc do spełnienia swych pragnień i zemsty.

„Cierpienia młodego Wertera” Goethego

Werter, wrażliwy artysta i indywidualista, buntuje się przeciwko towarzyskim konwenansom i obyczajom, niszczącym miłość. Prowadzi to go do poczucia wyobcowania i niezrozumienia przez innych. Status społeczny młodzieńca stawia go w sytuacjach, w których szczególnie dotkliwie odczuwa niesprawiedliwość, wynikającą z przestarzałych form ustrojowych. Dla ludzi z Wahlheim jest kimś z wyższej klasy społecznej. Nie potrafi również odnaleźć się wśród arystokracji, która uważa go za kogoś gorszego. Znieważony, składa dymisję i rezygnuje ze stanowiska pisarza w poselstwie. Wyrazem buntu Wertera jest również próba obrony parobka, który zabił z zazdrości innego mężczyznę. „Dziady” Adama Mickiewicza

Konrad, wygłaszając Wielką Improwizację, buntuje się przeciwko niesprawiedliwościom i cierpieniu ojczyzny. Uważa, że gdyby miał władzę nad ludźmi, potrafiłby stworzyć szczęśliwy naród. Jego wystąpienie przeradza się w bunt przeciwko Bogu. Bohater obwinia Stwórcę, że, rządząc światem, kieruje się rozumem, a nie uczuciem. Bunt Konrada kończy się jego klęską. Zostaje on opętany przez złego ducha i zepchnięty do otchłani. Gustaw z Dziadów cz. IV buntuje się przeciwko prawom rządzącym światem, które odebrały mu ukochaną, ponieważ nie był bogaty.

strona:    1    2    3    4    5  





Motyw - inne artykuły:
Motyw buntu