Jesteś w:
Motyw władcy
„Król Edyp” Sofoklesa
Od czasu, gdy rozwiązał zagadkę Sfinksa, nękającego Teby i ich mieszkańców – Edyp jest królem tej krainy. Sprawuje władzę sprawiedliwie, kochając i wykazując gotowość poświęcenia dla ojczyzny, o czym dowiadujemy się podczas rozmowy bohatera z Kapłanem. Upewniał starca, że miłuje swą ojczyznę miłością szczerą i bezinteresowną i nie spocznie, póki nie odnajdzie przyczyn klęsk, nękających jego ziemię:
„Gdy moja dusza za mnie, za was jęczy,
Za miasto całe; ze snu się nie budzę
Na wasze głosy; wiedzcie, że łzy ronię
I częstym troski błąkaniem się trudzę,
By co obmyśleć ku ludu obronie”. Obiecał przy tym, że zastosuje się do wszelkich wskazówek i wymagań, by odzyskać łaskę i przychylność bóstw.
„Dzieje Tristana i Izoldy”
Władca Kornwalii na początku utworu oddawał swą ukochaną siostrę w ręce Riwalena. W kilka lat później, chyba przez boski plan, zjawił się na jego dworze Tristan – owoc małżeństwa tamtej dwójki. Od tej chwili król obdarzył go szczerą miłością, której nie mogły zniszczyć nawet ciągłe donosy i oszczerstwa baronów, traktował Tristana jak prawdziwego syna.
Bardzo kochał swą żonę, o istnieniu której doniosły mu jaskółki, przynosząc pewnego dnia jej złoty włos. Niektórzy twierdzili, że Brangien nie wyrzuciła do morza reszty magicznego wina, lecz podała je Markowi, który wypił wszystko. Inni z kolei wierzyli w cudowną miłość króla do królowej, w uczucie tak silne, iż mimo nadludzkich starań – nie mógł wygnać Izoldy ze swego zranionego serca: „Ani trucizna, ani czary, jedynie tkliwa szlachetność serca natchnęła w nim tę miłość”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7
Motyw władcy
Od czasu, gdy rozwiązał zagadkę Sfinksa, nękającego Teby i ich mieszkańców – Edyp jest królem tej krainy. Sprawuje władzę sprawiedliwie, kochając i wykazując gotowość poświęcenia dla ojczyzny, o czym dowiadujemy się podczas rozmowy bohatera z Kapłanem. Upewniał starca, że miłuje swą ojczyznę miłością szczerą i bezinteresowną i nie spocznie, póki nie odnajdzie przyczyn klęsk, nękających jego ziemię:
„Gdy moja dusza za mnie, za was jęczy,
Za miasto całe; ze snu się nie budzę
Na wasze głosy; wiedzcie, że łzy ronię
I częstym troski błąkaniem się trudzę,
By co obmyśleć ku ludu obronie”. Obiecał przy tym, że zastosuje się do wszelkich wskazówek i wymagań, by odzyskać łaskę i przychylność bóstw.
„Dzieje Tristana i Izoldy”
Władca Kornwalii na początku utworu oddawał swą ukochaną siostrę w ręce Riwalena. W kilka lat później, chyba przez boski plan, zjawił się na jego dworze Tristan – owoc małżeństwa tamtej dwójki. Od tej chwili król obdarzył go szczerą miłością, której nie mogły zniszczyć nawet ciągłe donosy i oszczerstwa baronów, traktował Tristana jak prawdziwego syna.
Bardzo kochał swą żonę, o istnieniu której doniosły mu jaskółki, przynosząc pewnego dnia jej złoty włos. Niektórzy twierdzili, że Brangien nie wyrzuciła do morza reszty magicznego wina, lecz podała je Markowi, który wypił wszystko. Inni z kolei wierzyli w cudowną miłość króla do królowej, w uczucie tak silne, iż mimo nadludzkich starań – nie mógł wygnać Izoldy ze swego zranionego serca: „Ani trucizna, ani czary, jedynie tkliwa szlachetność serca natchnęła w nim tę miłość”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw władcy |