Jesteś w:
Motyw władcy
„Makbet” Williama Szekspira
W dramacie o Dunkanie zawsze mówi się „król”, podczas gdy Makbet nazywany jest często „tyranem”. Różnica pomiędzy dwoma władcami jest wyjaśniona w scenie, w której Makduf spotyka Malkolma w pałacu króla Edwarda w Anglii. Syn Dunkana za idealnego króla uznaje kogoś, kogo cechuje:
„(…)Sprawiedliwość, prawość,
Umiarkowanie, łaskawość, wspaniałość,
Stałość, uprzejmość, pobożność, cierpliwość,
Męstwo (…)”Są to cechy, które rzekomo posiadał ojciec Malkolma. O tyranie – Makbecie, prawowity następca tronu Szkocji mówi:
„(…) on jest krwawy, gwałtowny, złośliwy,
Fałszywy, chytry, drapieżny, wszeteczny,
Pełen wszelkiego rodzaju ohydy,
Noszącej znaną nazwę (…)”.
Malkolm uznaje jednak, że byłby jeszcze gorszym królem, niż Makbet. Syn Dunkana zalicza do swoich cech m.in. żądzę władzy i wybuchowy temperament (cechy te pasują doskonale do Makbeta).
Wzorowy król zapewnia swojemu królestwu pokój, porządek i sprawiedliwość - tak było za czasów Dunkana. Czyny były wtedy wynagradzane adekwatnie do ich znaczenia, czego przykładem było nadanie tytułu tana Kawdoru Makbetowi, po pokonaniu przez niego wodza armii Norwegów. Najważniejsze jest to, by król, nie bacząc na własne interesy, był lojalny wobec Szkocji.
Dla kontrastu widzimy Makbeta, który swojej ojczyźnie nie zapewnił niczego, prócz chaosu. Nie był władcą sprawiedliwym i posiadał nawyk mordowania swoich politycznych przeciwników. Jako ucieleśnienie tyranii musiał zostać pokonany przez Malkolma, aby Szkocja ponownie miała prawdziwego króla.
strona: 1 2 3 4 5 6 7
Motyw władcy
W dramacie o Dunkanie zawsze mówi się „król”, podczas gdy Makbet nazywany jest często „tyranem”. Różnica pomiędzy dwoma władcami jest wyjaśniona w scenie, w której Makduf spotyka Malkolma w pałacu króla Edwarda w Anglii. Syn Dunkana za idealnego króla uznaje kogoś, kogo cechuje:
„(…)Sprawiedliwość, prawość,
Umiarkowanie, łaskawość, wspaniałość,
Stałość, uprzejmość, pobożność, cierpliwość,
Męstwo (…)”Są to cechy, które rzekomo posiadał ojciec Malkolma. O tyranie – Makbecie, prawowity następca tronu Szkocji mówi:
„(…) on jest krwawy, gwałtowny, złośliwy,
Fałszywy, chytry, drapieżny, wszeteczny,
Pełen wszelkiego rodzaju ohydy,
Noszącej znaną nazwę (…)”.
Malkolm uznaje jednak, że byłby jeszcze gorszym królem, niż Makbet. Syn Dunkana zalicza do swoich cech m.in. żądzę władzy i wybuchowy temperament (cechy te pasują doskonale do Makbeta).
Wzorowy król zapewnia swojemu królestwu pokój, porządek i sprawiedliwość - tak było za czasów Dunkana. Czyny były wtedy wynagradzane adekwatnie do ich znaczenia, czego przykładem było nadanie tytułu tana Kawdoru Makbetowi, po pokonaniu przez niego wodza armii Norwegów. Najważniejsze jest to, by król, nie bacząc na własne interesy, był lojalny wobec Szkocji.
Dla kontrastu widzimy Makbeta, który swojej ojczyźnie nie zapewnił niczego, prócz chaosu. Nie był władcą sprawiedliwym i posiadał nawyk mordowania swoich politycznych przeciwników. Jako ucieleśnienie tyranii musiał zostać pokonany przez Malkolma, aby Szkocja ponownie miała prawdziwego króla.
strona: 1 2 3 4 5 6 7
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw władcy |