Jesteś w:
Motyw Boga
„Antygona” Sofoklesa
Antygona, w obronie praw boskich, decyduje się godnie pochować brata. Pragnie, by jego dusza zaznała pośmiertnego odpoczynku w krainie Hadesu i nie błąkała się po świecie. Na argumenty Kreona, dotyczące konieczności wydania rozkazu, odpowiada:
„Któż wie, czy takie wśród zmarłych są prawa?”
Bardziej lęka się konsekwencji wynikających z niespełnienia powinności wobec bogów niż złamania zasady ustanowionej przez człowieka. Mówi:„A nie mniemałam, by ukaz twój ostry
Tyle miał wagi i siły w człowieku,
Aby mógł łamać święte prawa boże
Które są wieczne i trwają od wieku,
Że ich początku nikt zbadać nie może.
Ja więc nie chciałam ulęknąć się człeka
I za złamanie praw tych kiedyś bogom
Zdawać tam sprawę. Bom śmierci ja pewna
Nawet bez twego ukazu;”
Wie, że łamiąc rozkaz, naraża się na śmierć, ale godzi się ze swoim tragicznym losem. Honoruje prawa boskie i postrzega je jako nadrzędne. Uznaje wyższość bogów, nie człowieka.
„Faust” Goethego
Bóg w dziele Goethego nie przypomina Boga chrześcijańskiego, wystawiającego na próbę grzeszną duszę ludzką. Wierzy bezgranicznie w człowieka, w to, że wystawiony na próbę Faust nie ulegnie namowom diabła i nie zatraci ważnych dla siebie wartości. Bóg wie, że „dopóki człowiek błądzi, dopóty dąży”.
„Cierpienia młodego Wertera” Goethego
Obecność Boga Werter dostrzega w każdym najmniejszym źdźble trawy. Cały otaczający go świat jest dziełem Wszechmocnego, tchnieniem Wszechmiłującego Boga. Bóg to także Ojciec, do którego pragnie udać się po śmierci, by poskarżyć się i szukać pocieszenia.
strona: 1 2 3 4 5
Motyw Boga
Antygona, w obronie praw boskich, decyduje się godnie pochować brata. Pragnie, by jego dusza zaznała pośmiertnego odpoczynku w krainie Hadesu i nie błąkała się po świecie. Na argumenty Kreona, dotyczące konieczności wydania rozkazu, odpowiada:
„Któż wie, czy takie wśród zmarłych są prawa?”
Bardziej lęka się konsekwencji wynikających z niespełnienia powinności wobec bogów niż złamania zasady ustanowionej przez człowieka. Mówi:„A nie mniemałam, by ukaz twój ostry
Tyle miał wagi i siły w człowieku,
Aby mógł łamać święte prawa boże
Które są wieczne i trwają od wieku,
Że ich początku nikt zbadać nie może.
Ja więc nie chciałam ulęknąć się człeka
I za złamanie praw tych kiedyś bogom
Zdawać tam sprawę. Bom śmierci ja pewna
Nawet bez twego ukazu;”
Wie, że łamiąc rozkaz, naraża się na śmierć, ale godzi się ze swoim tragicznym losem. Honoruje prawa boskie i postrzega je jako nadrzędne. Uznaje wyższość bogów, nie człowieka.
„Faust” Goethego
Bóg w dziele Goethego nie przypomina Boga chrześcijańskiego, wystawiającego na próbę grzeszną duszę ludzką. Wierzy bezgranicznie w człowieka, w to, że wystawiony na próbę Faust nie ulegnie namowom diabła i nie zatraci ważnych dla siebie wartości. Bóg wie, że „dopóki człowiek błądzi, dopóty dąży”.
„Cierpienia młodego Wertera” Goethego
Obecność Boga Werter dostrzega w każdym najmniejszym źdźble trawy. Cały otaczający go świat jest dziełem Wszechmocnego, tchnieniem Wszechmiłującego Boga. Bóg to także Ojciec, do którego pragnie udać się po śmierci, by poskarżyć się i szukać pocieszenia.
strona: 1 2 3 4 5
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw Boga • Postać JeszuaiHa-Nocri w „Mistrzu i Małgorzacie” Bułhakowa |