Jesteś w:
Motyw szczęścia/arkadii
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza
Wyidealizowaną krainą szczęśliwości, spokoju i ładu jest Soplicowo. To mały zamknięty świat, który swym mieszkańcom, uprzyjemniającym sobie życie polowaniem, grzybobraniem czy dyskusjami o etykiecie, zdaje się być krainą beztroski. Świat, który przepełniony jest dobrem, harmonią, w której żyją zarówno ludzie, jak i przyroda, w którym to, co złe jest chwilowe i ma swoje szczęśliwe zakończenie. Istotnym składnikiem owej arkadii jest wszechobecna natura, która dopełnia swoją istotą życie człowieka. Współgra ona z życiem bohaterów, urzeka ich swoim pięknem, a jednocześnie wyznacza rytm życia i pracy poprzez następstwo pór roku oraz wschody i zachody słońca. To świat, do którego chętnie chciałoby się uciec, by, choć przez parę minut, zaznać uczucia szczęśliwości, wypełniającego każdą sferę życia. Nowelistyka Emilii Orzeszkowej
„Dobra pani”
Kwestia szczęścia pojawia się niejako w kontekście zagadnień dotyczących wychowania, wykształcenia i ofiarności. Uwidacznia się zwłaszcza w opowieści garderobianej, dla której radością życia byłby dom rodzinny w szlacheckiej okolicy, potomstwo, mąż, „rumiana twarz” i trudy dnia codziennego. Krzycka zniweczyła wizję szczęścia panny Czernickiej, choć pozornie pragnęła zapewnić jej wspaniałą przyszłość, podobnie było z Helą. Pani Ewelina inaczej rozumiała to pojęcie. Utożsamiała je z możliwością spełniania kaprysów, zabijania samotności i nudy. Uważała, że zarówno Czernicka, jak i Hela, będą zadowolone, mogąc żyć u boku świetnej damy. Szczęście jednak jest wartością względną i nie dla każdego oznacza to samo.
strona: 1 2 3
Motyw szczęścia/arkadii
Wyidealizowaną krainą szczęśliwości, spokoju i ładu jest Soplicowo. To mały zamknięty świat, który swym mieszkańcom, uprzyjemniającym sobie życie polowaniem, grzybobraniem czy dyskusjami o etykiecie, zdaje się być krainą beztroski. Świat, który przepełniony jest dobrem, harmonią, w której żyją zarówno ludzie, jak i przyroda, w którym to, co złe jest chwilowe i ma swoje szczęśliwe zakończenie. Istotnym składnikiem owej arkadii jest wszechobecna natura, która dopełnia swoją istotą życie człowieka. Współgra ona z życiem bohaterów, urzeka ich swoim pięknem, a jednocześnie wyznacza rytm życia i pracy poprzez następstwo pór roku oraz wschody i zachody słońca. To świat, do którego chętnie chciałoby się uciec, by, choć przez parę minut, zaznać uczucia szczęśliwości, wypełniającego każdą sferę życia. Nowelistyka Emilii Orzeszkowej
„Dobra pani”
Kwestia szczęścia pojawia się niejako w kontekście zagadnień dotyczących wychowania, wykształcenia i ofiarności. Uwidacznia się zwłaszcza w opowieści garderobianej, dla której radością życia byłby dom rodzinny w szlacheckiej okolicy, potomstwo, mąż, „rumiana twarz” i trudy dnia codziennego. Krzycka zniweczyła wizję szczęścia panny Czernickiej, choć pozornie pragnęła zapewnić jej wspaniałą przyszłość, podobnie było z Helą. Pani Ewelina inaczej rozumiała to pojęcie. Utożsamiała je z możliwością spełniania kaprysów, zabijania samotności i nudy. Uważała, że zarówno Czernicka, jak i Hela, będą zadowolone, mogąc żyć u boku świetnej damy. Szczęście jednak jest wartością względną i nie dla każdego oznacza to samo.
strona: 1 2 3
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw szczęścia/arkadii |