Jesteś w:
Motyw artysty
„Faust” Goethego
W „Prologu w teatrze” zostają zestawione trzy koncepcje poezji i roli artysty. Poeta wygłasza poglądy bliskie romantykom – wierzy, że poezja rodzi się z natchnienia i skierowana jest dla potomnych. Artysta powinien być wybitną jednostką, obdarzoną mocą twórcą.
„Dziady” Adama Mickiewicza
Artystą słowa, poetą – pieśniarzem i wielkim improwizatorem jest Konrad z III części Dziadów. Wielka Improwizacja to wspaniały monolog o potędze słowa i myśli, za pomocą których bohater tworzy gwiazdy i planety. „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza
Artystą – wyłącznie we własnej świadomości, jest Neron. Ten zakochany w sobie władca szuka natchnienia we wszystkim. Pisze wiersze, układa do nich muzykę i marzy o publicznych występach. Uwielbia oklaski i okrzyki zachwytu rozszalałego tłumu, choć w rzeczywistości jest marnym artystą i karykaturalnym aktorem. Przed wjazdem do płonącego Rzymu, ćwiczy odpowiednie pozy, a później wygłasza swój poemat Troika, dzięki któremu chciał zyskać sławę większą niż Homer.
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego
Wyspiański ukazuje go jako bawidamka flirtującego z dwiema kobietami naraz (z Maryną i Rachelą). Staranny dobór słów w wypowiedziach świadczy o jego kunszcie literackim. Bohater ten stoi nieco z boku, nie tańczy, izoluje się od chłopów. Można powiedzieć, że się wywyższa, czuje się od nich lepszy. Sam mówi o sobie:
„Jestem sobie pan, żurawiec;
strona: 1 2 3 4
Motyw artysty
W „Prologu w teatrze” zostają zestawione trzy koncepcje poezji i roli artysty. Poeta wygłasza poglądy bliskie romantykom – wierzy, że poezja rodzi się z natchnienia i skierowana jest dla potomnych. Artysta powinien być wybitną jednostką, obdarzoną mocą twórcą.
„Dziady” Adama Mickiewicza
Artystą słowa, poetą – pieśniarzem i wielkim improwizatorem jest Konrad z III części Dziadów. Wielka Improwizacja to wspaniały monolog o potędze słowa i myśli, za pomocą których bohater tworzy gwiazdy i planety. „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza
Artystą – wyłącznie we własnej świadomości, jest Neron. Ten zakochany w sobie władca szuka natchnienia we wszystkim. Pisze wiersze, układa do nich muzykę i marzy o publicznych występach. Uwielbia oklaski i okrzyki zachwytu rozszalałego tłumu, choć w rzeczywistości jest marnym artystą i karykaturalnym aktorem. Przed wjazdem do płonącego Rzymu, ćwiczy odpowiednie pozy, a później wygłasza swój poemat Troika, dzięki któremu chciał zyskać sławę większą niż Homer.
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego
Wyspiański ukazuje go jako bawidamka flirtującego z dwiema kobietami naraz (z Maryną i Rachelą). Staranny dobór słów w wypowiedziach świadczy o jego kunszcie literackim. Bohater ten stoi nieco z boku, nie tańczy, izoluje się od chłopów. Można powiedzieć, że się wywyższa, czuje się od nich lepszy. Sam mówi o sobie:
„Jestem sobie pan, żurawiec;
strona: 1 2 3 4
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw artysty |