Jesteś w:
Motyw obyczajów i tradycji
Gdzieniegdzie wisiały też makatki, złupione na wojnach lub nabyte od wędrownych kupców. Pod stołami leżały ogromne płowe skóry turze, a takoż żubrze i dzicze.”. Mieszczanie natomiast mieszkali w piętrowych, murowanych bądź drewnianych domach: „Wiele domów było wprawdzie drewnianych, ale i te dziwiły wyniosłością ścian i dachów oraz oknami ze szklanych gomółek pooprawianych w ołów, które odbijały tak blaski zachodzącego słońca, że można było mniemać, iż w domu jest pożar. W ulicach bliższych rynku pełno było jednak dworzyszcz z czerwonej cegły albo zgoła kamiennych, wysokich, ozdobionych przystawkami i czarnym krzyżowaniem po ścianach.”, chłopi w lepiankach z gliny, zaś smolarze czy bartnicy w leśnych szałasach. Również strój świadczył o pochodzeniu. Rycerze na czas wojen przywdziewali zbroje, często zdobyczne, natomiast w okresie pokoju chodzili w skórzanych kubrakach, przepasanych pasami z ozdobną klamrą, a włosy upinali w pątliku. Kobiety ubierały się w długie suknie z szerokimi rękawami. Cechą charakterystyczną stroju mieszczan były czerwone czapki z długimi do łokci końcami.
W średniowieczu ważna była wiara. Niezwykła pobożność nie wykluczała jednak prastarych wierzeń. Zych ze Zgorzelic nakazuje córce, aby wystawiła za próg misę z jedzeniem dla domowych skrzatów. Przesądny Maćko starał się przekupić diabła Borutę workiem z winem wywieszonym na noc przed karczmą. Na bogobojności ludzi korzystali handlarze relikwiami, tacy jak Sanderus.
Stan rycerski, najobszerniej opisany w powieści Sienkiewicza, wyróżniał się również obyczajami, które były ściśle przestrzegane. Dzięki „Krzyżakom” czytelnik zapoznaje się z pasowaniem na rycerza, ślubowaniem damie i pojedynkami rycerskimi.
strona: 1 2 3 4 5 6 7
Motyw obyczajów i tradycji
W średniowieczu ważna była wiara. Niezwykła pobożność nie wykluczała jednak prastarych wierzeń. Zych ze Zgorzelic nakazuje córce, aby wystawiła za próg misę z jedzeniem dla domowych skrzatów. Przesądny Maćko starał się przekupić diabła Borutę workiem z winem wywieszonym na noc przed karczmą. Na bogobojności ludzi korzystali handlarze relikwiami, tacy jak Sanderus.
Stan rycerski, najobszerniej opisany w powieści Sienkiewicza, wyróżniał się również obyczajami, które były ściśle przestrzegane. Dzięki „Krzyżakom” czytelnik zapoznaje się z pasowaniem na rycerza, ślubowaniem damie i pojedynkami rycerskimi.
strona: 1 2 3 4 5 6 7