Jesteś w:
Motyw bohatera romantycznego
Na wygnaniu Jacek, kierowany wyrzutami sumienia i poczuciem wyrządzonych krzywd, decyduje się na wstąpienie do klasztoru bernardynów i przybiera nazwisko Robak. Staje się czynnym uczestnikiem wydarzeń, mających na celu walkę z zaborcą. Pojawiał się na Galicji, w Wielkopolsce, był więźniem Moskali, uniknął wywiezienia na Syberię. Został również zamknięty przez Austriaków w więziennych lochach. Ten pełen pychy szlachcic stara się poprzez pokorę i pokutę, odkupić swoją zbrodnię, służąc ojczyźnie. Stał się emisariuszem, przenoszącym rozkazy i wieści o walczących rodakach na Litwę. Pojawia się w Soplicowie jako wysłannik Jacka Soplicy. Ma dopilnować małżeństwa Tadeusza i Zosi. W jego zamyśle jest to najprostszy sposób na pogodzenie dwóch zwaśnionych od lat rodów i przywrócenie części dziedzictwa Zosi. Ma jednak do spełnienia również misję. Ksiądz Robak przygotowuje jednocześnie powstanie na Litwie, w którym ma uczestniczyć okoliczna szlachta. Rozpoznany przez Maćka Dobrzyńskiego i Jankiela, którego czyni swoim pomocnikiem i stronnikiem, stara się namówić szlachtę do „oczyszczenia ojczyzny ze śmieci”. Jego działalność ma charakter konspiracyjny, nigdy wprost nie mówi o powstaniu, a ludzie kojarzą jego postać z pojawianiem się nowych wiadomości o legionach polskich.
Dwukrotnie ratuje życie Hrabiego i Klucznika Gerwazego, spłacając niejako swój dług wobec Horeszków. Jego słowa o powstaniu są opacznie zrozumiane i Gerwazy wykorzystuje je do podburzenia szlachty przeciwko Sędziemu. W ten sposób dobro publiczne, jakim kierował się Robak, zostaje sprowadzone do prywatnego wyrównania rachunków i próby odzyskania siłą straconego majątku na rzecz Hrabiego. Robak zostaje ranny podczas potyczki z Moskalami i, choć rana nie jest groźna, wdaje się infekcja. Ostatnie godziny życia księdza, to spowiedź, wyjawienie swojego prawdziwego imienia największemu wrogowi Sopliców i prośba o przebaczenie, skierowana do Gerwazego. Wtedy również Jacek dowiaduje się, że Stolnik w chwili śmierci wybaczył mu i uczynił znak krzyża. Umiera szczęśliwy, dostając list z wiadomościami o wybuchu wojny. Zostaje pochowany niedaleko kaplicy w rodzinnym Soplicowie.
strona: 1 2 3 4
Motyw bohatera romantycznego w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza
Dwukrotnie ratuje życie Hrabiego i Klucznika Gerwazego, spłacając niejako swój dług wobec Horeszków. Jego słowa o powstaniu są opacznie zrozumiane i Gerwazy wykorzystuje je do podburzenia szlachty przeciwko Sędziemu. W ten sposób dobro publiczne, jakim kierował się Robak, zostaje sprowadzone do prywatnego wyrównania rachunków i próby odzyskania siłą straconego majątku na rzecz Hrabiego. Robak zostaje ranny podczas potyczki z Moskalami i, choć rana nie jest groźna, wdaje się infekcja. Ostatnie godziny życia księdza, to spowiedź, wyjawienie swojego prawdziwego imienia największemu wrogowi Sopliców i prośba o przebaczenie, skierowana do Gerwazego. Wtedy również Jacek dowiaduje się, że Stolnik w chwili śmierci wybaczył mu i uczynił znak krzyża. Umiera szczęśliwy, dostając list z wiadomościami o wybuchu wojny. Zostaje pochowany niedaleko kaplicy w rodzinnym Soplicowie.
strona: 1 2 3 4
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw bohatera romantycznego • Motyw bohatera romantycznego w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza |