Jesteś w:
Motyw bohatera romantycznego
Jego odwaga graniczy z szaleństwem. Desperacko pragnie zmieniać świat, pokonują go nieraz własne ambicje, bo zaślepiony, gotów jest czynić wszystko, by osiągnąć cel. Tym celem jest najczęściej walka o wolność. Skłonny bywa do okrucieństwa i wyrzeczenia się zasad. Działa wbrew zdrowemu rozsądkowi i sumieniu. Kordian to kliniczny przypadek romantyka – jednostki kierującej się uczuciem, wrażliwej, upoetyzowanej, wędrowca, poszukiwacza wartości i buntownika. Takiego bohatera zabija własne męczeństwo i to, co pozornie wskazywało na jego indywidualizm. Staje się ofiarą niedorzecznej ideologii i samego siebie. Jego wizerunek to portret potępionego skazańca, chorego z urojenia patrioty, który wcale „nie zasila” szeregu wielkich wojowników, tylko rejestruje się w kartotece chorych, obłąkanych jednostek – szaleńców.„Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry
Bohatera Ślubów panieńskich można nazwać raczej antyromantycznym. Gucio nie buntował się przeciw niesprawiedliwościom świata, lecz odczuwał bunt wobec „umowy”, jaką zawarli Radost i Dobrójska. Młodzieniec nie miał zamiaru przeciwstawić się woli „dorosłych”, jak Kordian czy Gustaw, lecz dokładał wszelkich starań, by opóźnić moment zaręczyn. Buntował się wobec nudy i przewidywalności zalotów, monotonności wiejskiej atmosfery, jednostajnemu, zaplanowanemu życiu przy boku niekochanej, lecz pięknej i mądrej żony. Przejawy jego buntu również były inne. Nie czuł braku chęci do życia, nie chciał się zabić, nie popadł w stan marazmu. Buntował się aktywnie, wymykając się w nocy na bale, hazard oraz zachowując się arogancko i lekceważąco (zasnął w salonie w obecności dam).
strona: 1 2 3 4
Motyw bohatera romantycznego
Bohatera Ślubów panieńskich można nazwać raczej antyromantycznym. Gucio nie buntował się przeciw niesprawiedliwościom świata, lecz odczuwał bunt wobec „umowy”, jaką zawarli Radost i Dobrójska. Młodzieniec nie miał zamiaru przeciwstawić się woli „dorosłych”, jak Kordian czy Gustaw, lecz dokładał wszelkich starań, by opóźnić moment zaręczyn. Buntował się wobec nudy i przewidywalności zalotów, monotonności wiejskiej atmosfery, jednostajnemu, zaplanowanemu życiu przy boku niekochanej, lecz pięknej i mądrej żony. Przejawy jego buntu również były inne. Nie czuł braku chęci do życia, nie chciał się zabić, nie popadł w stan marazmu. Buntował się aktywnie, wymykając się w nocy na bale, hazard oraz zachowując się arogancko i lekceważąco (zasnął w salonie w obecności dam).
strona: 1 2 3 4
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw bohatera romantycznego • Motyw bohatera romantycznego w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza |