Jesteś w: Motyw domu

Motyw bezdomności w „Ludzieach bezdomnych” Stefana Żeromskiego

Podobnie problem przedstawia się, gdy analizujemy historię Korzeckiego, który także świadomie skazuje się na bezdomność. Mężczyzna, dręczony złem świata, wyniszczany przez tę świadomość, nie akceptuje życia, w który widzi niesprawiedliwość i ciągły wyzysk i…wybiera śmierć. Rezygnuje z domu-ziemi, na rzecz nieznanego. Jego dramatyczny wybór jest świadectwem stanu, w jakim znajdował się od dłuższego czasu. Oto fragment pożegnalnego listu, który wysłała Judymowi: „Objawia się we mnie jakieś od Boga czy od bóstwa pochodzące zjawisko... Zdarza się to ze mną począwszy od dzieciństwa. Odzywa się głos jakiś wewnętrzny, który ilekroć się zjawia, odwodzi mię zawsze od tego, cokolwiek w danej chwili zamierzam czynić, sam jednak nie pobudza mię do niczego... To, co mnie obecnie spotkało, nie było dziełem przypadku; przeciwnie, widoczną dla mnie jest rzeczą, że umrzeć i uwolnić się od trosk życia za lepsze dla mnie sądzono. Dlatego właśnie owo Dajmonion, ów głos wieszczy nie stawił mi nigdzie oporu”.Śmierć, choć niebędąca wynikiem samobójstwa, lecz skutkiem długotrwałej choroby – skazuje jeszcze jedną postać utworu na opuszczenie domu-ziemi. Chodzi tu o panią Daszkowską, której bezdomność, podobnie jak Korzeckiego, jest pojęciem metafizycznym (oboje opuszczają schronienie wszystkich ludzi – Ziemię).

- bezdomność skutkiem świadomego wyboru

Przykładem tego rodzaju bezdomności jest postać Natalii Orszeńskiej. Wnuczka pani Niewadzkiej sama wybrała los osoby bezdomnej, z dala od kochające rodziny. Dokonała tego w imię miłości do utracjusza Karbowskiego, która nie mogła się spełnić w otoczeniu bliskich, nieakceptujących jej wybranka.

strona:    1    2    3    4    5  

---

Motyw - inne artykuły:
• Motyw domu • Motyw bezdomności w „Ludzieach bezdomnych” Stefana Żeromskiego