Jesteś w: Motyw śmierci

Rozważania o śmierci w „Hamlecie” Williama Szekspira


Rozważania na temat śmierci towarzyszą ludziom zazwyczaj w czasach ich młodości, zastanawiają się oni wtedy nad ideą własnej śmiertelność oraz swoich najbliższych. Hamlet po śmierci ojca zdał sobie sprawę, iż życie ludzkie nie trwa wiecznie, doprowadziło go to do zadumy nad własnym odejściem. Jak większość nastolatków, książę rozważał nad samobójstwem, lecz nie miał pewności, czy tak prostym środkiem uwolni się od mizerności swojego życia. Powątpiewał w życie pozagrobowe, gdy wypowiedział znamienne i jakże słynne słowa monologu:„Być albo nie być, to wielkie pytanie.
Jestli w istocie szlachetniejszą rzeczą
Znosić pociski zawistnego losu
Czy też, stawiwszy czoło morzu nędzy,
Przez opór wybrnąć z niego? – Umrzeć – zasnąć –
I na tym koniec
.
(...)
Zasnąć!
Może śnić? – w tym sęk cały, jakie bowiem
W tym śnie śmiertelnym marzenia przyjść mogą,
Kiedy zrzucimy z siebie więzy ciała (...)”


Hamlet podzielił się swoim młodzieńczym dylematem z odbiorcą. Jednym z powodów, dla których Szekspir jest do dziś dzień niezmiernie popularnym autorem jest fakt, iż poruszał on w swoich dziełach tematykę uniwersalną. Pytania o sens życia, śmierci czy miłości towarzyszyły młodym ludziom w każdej epoce i towarzyszą im nadal.

Rozważania Hamleta na temat śmierci doprowadziły go do kolejnej kwestii poruszonej przez Szekspira w utworze, czyli problemu nieuchronności nadejścia końca życia ludzkiego. Najlepiej widoczny jest on w rozmowie księcia z Klaudiuszem:

strona:    1    2    3  





Motyw - inne artykuły:
Motyw śmierci

Rozważania o śmierci w „Hamlecie” Williama Szekspira

Motyw śmierci w „Zdążyć przed Panem Bogiem” Hanny Krall

Obraz śmierci w „Medalionach” Nałkowskiej