Jesteś w:
Motyw szatana
„Faust” Goethego
Mefistofeles zakłada się z Bogiem o duszę Fausta i za wszelką cenę postanawia wygrać. Jest duchem, który zawsze mówi „nie” i posiada ogromną moc. Z łatwością przybiera różne kształty, może podróżować w czasie i przestrzeni, za pomocą diabelskich sztuczek spełnia wszystkie żądania Fausta. To jednocześnie diabeł – filozof, niezwykle wykształcony, egoistyczny i wyrachowany. Jest znawcą życia ludzkiego, gardzi ludźmi, lecz potrafi również ulitować się nad ich nędzą. „Dziady” Adama Mickiewicza
Diabły i złe moce toczą walkę o ludzkie dusze w Dziadach cz. III. Opętany zostaje Konrad, a diabeł kończy za niego bluźniercze słowa, skierowane do Boga.
„Kordian” Juliusza Słowackiego
W Przygotowaniu (w didaskaliach) czytamy: „Szatan zlatuje w postaci pięknego anioła” i „dziesięć tysięcy szatanów spada”. W dalszej części autor przypomina, iż szatan był niegdyś tworem Boga i jego poddanym, lecz zbuntował się przeciwko władzy Boskiej i oddalił od Najwyższego. Od tamtej pory utożsamia zło i bunt. W Przygotowaniu diabły występują w większej ilości i noszą różne imiona: Szatan (jako Szatan), Mefistofel, Gehenna i Astarot. Ponadto to one, a nie tylko Bóg, biorą udział w kreowaniu rzeczywistości, zwłaszcza tej, która później objawi swoje krwawe oblicze. Czarci tworzą „złych ludzi” - przywódców powstania listopadowego i wodzą człowieka na pokuszenie – Kordiana, który usiłuje zabić cara. W drodze do królewskiej komnaty Kordian napotyka Szatana, w szpitalu wariatów pojawia się anonimowy Doktor ukazujący opętanemu manią wolności i poświecenia buntownikowi bezsens jednostkowej ofiary. Płaci dozorcy szpitala płonącym dukatem, rozmawia z obłąkanym, po czym znika. Prawdopodobnie jest tylko tworem wyobraźni bohatera oraz wyrzutem jego nadwerężonego sumienia.
strona: 1 2
Motyw szatana
Mefistofeles zakłada się z Bogiem o duszę Fausta i za wszelką cenę postanawia wygrać. Jest duchem, który zawsze mówi „nie” i posiada ogromną moc. Z łatwością przybiera różne kształty, może podróżować w czasie i przestrzeni, za pomocą diabelskich sztuczek spełnia wszystkie żądania Fausta. To jednocześnie diabeł – filozof, niezwykle wykształcony, egoistyczny i wyrachowany. Jest znawcą życia ludzkiego, gardzi ludźmi, lecz potrafi również ulitować się nad ich nędzą. „Dziady” Adama Mickiewicza
Diabły i złe moce toczą walkę o ludzkie dusze w Dziadach cz. III. Opętany zostaje Konrad, a diabeł kończy za niego bluźniercze słowa, skierowane do Boga.
„Kordian” Juliusza Słowackiego
W Przygotowaniu (w didaskaliach) czytamy: „Szatan zlatuje w postaci pięknego anioła” i „dziesięć tysięcy szatanów spada”. W dalszej części autor przypomina, iż szatan był niegdyś tworem Boga i jego poddanym, lecz zbuntował się przeciwko władzy Boskiej i oddalił od Najwyższego. Od tamtej pory utożsamia zło i bunt. W Przygotowaniu diabły występują w większej ilości i noszą różne imiona: Szatan (jako Szatan), Mefistofel, Gehenna i Astarot. Ponadto to one, a nie tylko Bóg, biorą udział w kreowaniu rzeczywistości, zwłaszcza tej, która później objawi swoje krwawe oblicze. Czarci tworzą „złych ludzi” - przywódców powstania listopadowego i wodzą człowieka na pokuszenie – Kordiana, który usiłuje zabić cara. W drodze do królewskiej komnaty Kordian napotyka Szatana, w szpitalu wariatów pojawia się anonimowy Doktor ukazujący opętanemu manią wolności i poświecenia buntownikowi bezsens jednostkowej ofiary. Płaci dozorcy szpitala płonącym dukatem, rozmawia z obłąkanym, po czym znika. Prawdopodobnie jest tylko tworem wyobraźni bohatera oraz wyrzutem jego nadwerężonego sumienia.
strona: 1 2
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw szatana |