Jesteś w:
Motyw ojca
Motyw konfliktu miedzy rodzicami a dziećmi często występuje w polskiej literaturze. Wystarczy wspomnieć takie tytuły, jak „Moralność Pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej czy „Chłopów” Reymonta. Również i Stefan Żeromski pokusił się o opisanie sporu między spokrewnionymi osobami, bohaterami opowiadania „Doktor Piotr” - Dominikiem i Piotrem Cedzynami. Dramat i tragizm tego konfliktu ujawnia się w kulminacyjnym punkcie utworu.
Piotr to jedyne dziecko, cała radość życia Dominika. Choć byli spokrewnieni różnili się definitywnie. Z jednej strony cechowały ich inne marzenia, plany na przyszłość, rozumienie pojęcia moralność, z drugiej tak samo mocno odczuwali miłość i tęsknotę. Piotr jest doktorem chemii, zdolnym naukowcem pokładającym ufność w posiadanej wiedzy, mającym nadzieję na to, iż zdobyte umiejętności zaprocentują kiedyś dobrą posadą i poprawą stanu życia. Kocha ojca, którego opuścił osiem lat temu by kontynuować naukę. Pisze mu wiele listów, relacjonuje wydarzenia i radzi się w sprawie decyzji, które musi podjąć. Z powodu uczucia, którym darzył ojca, zdecydował się porzucić szansę na upragnioną karierę i zaistnienie w świecie nauki. Zrezygnował z kierowniczego stanowiska w Anglii, choć w kraju nikt nie chciał go zatrudnić (mimo, iż chciał pracować za najniższe wynagrodzenie).
Przeżył wstrząs, gdy przez przypadek odkrył, iż pieniądze, które ojciec przysyłał mu przez cztery lata studiów na naukę pochodziły z obniżania dziennych pensji robotnikom. Nie potrafiąc przyznać racji argumentom ojca, kierującego się w swym postępowaniu miłością i czułością, w konfrontacyjnej rozmowie jest dla niego bezduszny i chłodny, w analizie postępku ojca jest twardym i surowym sędzią. W końcu postanawia wyjechać i opuszcza starego rodzica.
strona: 1 2
Motyw ojca i syna w „Doktorze Piotrze” Żeromskiego
Piotr to jedyne dziecko, cała radość życia Dominika. Choć byli spokrewnieni różnili się definitywnie. Z jednej strony cechowały ich inne marzenia, plany na przyszłość, rozumienie pojęcia moralność, z drugiej tak samo mocno odczuwali miłość i tęsknotę. Piotr jest doktorem chemii, zdolnym naukowcem pokładającym ufność w posiadanej wiedzy, mającym nadzieję na to, iż zdobyte umiejętności zaprocentują kiedyś dobrą posadą i poprawą stanu życia. Kocha ojca, którego opuścił osiem lat temu by kontynuować naukę. Pisze mu wiele listów, relacjonuje wydarzenia i radzi się w sprawie decyzji, które musi podjąć. Z powodu uczucia, którym darzył ojca, zdecydował się porzucić szansę na upragnioną karierę i zaistnienie w świecie nauki. Zrezygnował z kierowniczego stanowiska w Anglii, choć w kraju nikt nie chciał go zatrudnić (mimo, iż chciał pracować za najniższe wynagrodzenie).
Przeżył wstrząs, gdy przez przypadek odkrył, iż pieniądze, które ojciec przysyłał mu przez cztery lata studiów na naukę pochodziły z obniżania dziennych pensji robotnikom. Nie potrafiąc przyznać racji argumentom ojca, kierującego się w swym postępowaniu miłością i czułością, w konfrontacyjnej rozmowie jest dla niego bezduszny i chłodny, w analizie postępku ojca jest twardym i surowym sędzią. W końcu postanawia wyjechać i opuszcza starego rodzica.
strona: 1 2
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw ojca • Motyw ojca i syna w „Doktorze Piotrze” Żeromskiego |