Jesteś w:
Motyw zdrady
„Pieśń o Rolandzie”
W utworze to właśnie zdrada stała się przyczyną wielkiego dramatu. Ganelon kolaborując z Saracenami skazał na śmierć dwadzieścia tysięcy żołnierzy tylnej straży, ze swoim pasierbem na czele. Sam Ganelon nie jest typowym zdrajcom, który jak to często bywa, przyznaje się z czasem do winy i żałuje swoich czynów. Bohater ten do końca próbował przekonać otoczenie do swojej niewinności i prawie mu się to udało. Jednak dzięki Tieremu zdrajcę spotkała zasłużona kara – został rozerwany przez cztery konie, a jego trzydziestu krewnych powieszono.„Dzieje Tristana i Izoldy”
Tristan jest pokonany przez fatalną miłość, która zmusiła go siłą wypitego czarodziejskiego napoju do zmiany wyznawanych dotąd zasad, która zmieniła jego postępowanie względem miłowanego wuja. Po wypiciu miłosnego napoju, wypowiedział słowa świadczące o tym, iż przewidywał, co od tej pory go czeka: „(…) miły wuju, czemuż od pierwszego dnia nie wygnałeś precz zbłąkanego dziecka, przybyłego, aby cię zdradzić? (…) Izold jest twoją żoną i nie może mnie kochać”.
Choć wiedział, że postępował karygodnie, odtąd wiedziony pragnieniem połączenia się z ukochaną, robił wszystko, by tego dokonać: kłamał, udawał, oszukiwał wuja, łamał raz dane słowo. Co najgorsze, był gotów walczyć z każdym, kto twierdził, że miłował królową występną miłością, by dowieść swej niewinności. A przecież wiedział, że był winien…
Nie znał poczucia winy czy skruchy. Wierzył w to, że Bóg rozumie jego grzeszne postępowanie, wynik tragicznej pomyłki na statku. Pokutą były dla niego nie wyrzuty sumienia, lecz oddalenie od ukochanej. Aby zabić pustkę po jej stracie, ożenił się z Izoldą o Białych Dłoniach, którą skrzywdził, i która to przyczyniła się potem do jego śmierci.
strona: 1 2 3 4 5
Motyw zdrady
W utworze to właśnie zdrada stała się przyczyną wielkiego dramatu. Ganelon kolaborując z Saracenami skazał na śmierć dwadzieścia tysięcy żołnierzy tylnej straży, ze swoim pasierbem na czele. Sam Ganelon nie jest typowym zdrajcom, który jak to często bywa, przyznaje się z czasem do winy i żałuje swoich czynów. Bohater ten do końca próbował przekonać otoczenie do swojej niewinności i prawie mu się to udało. Jednak dzięki Tieremu zdrajcę spotkała zasłużona kara – został rozerwany przez cztery konie, a jego trzydziestu krewnych powieszono.„Dzieje Tristana i Izoldy”
Tristan jest pokonany przez fatalną miłość, która zmusiła go siłą wypitego czarodziejskiego napoju do zmiany wyznawanych dotąd zasad, która zmieniła jego postępowanie względem miłowanego wuja. Po wypiciu miłosnego napoju, wypowiedział słowa świadczące o tym, iż przewidywał, co od tej pory go czeka: „(…) miły wuju, czemuż od pierwszego dnia nie wygnałeś precz zbłąkanego dziecka, przybyłego, aby cię zdradzić? (…) Izold jest twoją żoną i nie może mnie kochać”.
Choć wiedział, że postępował karygodnie, odtąd wiedziony pragnieniem połączenia się z ukochaną, robił wszystko, by tego dokonać: kłamał, udawał, oszukiwał wuja, łamał raz dane słowo. Co najgorsze, był gotów walczyć z każdym, kto twierdził, że miłował królową występną miłością, by dowieść swej niewinności. A przecież wiedział, że był winien…
Nie znał poczucia winy czy skruchy. Wierzył w to, że Bóg rozumie jego grzeszne postępowanie, wynik tragicznej pomyłki na statku. Pokutą były dla niego nie wyrzuty sumienia, lecz oddalenie od ukochanej. Aby zabić pustkę po jej stracie, ożenił się z Izoldą o Białych Dłoniach, którą skrzywdził, i która to przyczyniła się potem do jego śmierci.
strona: 1 2 3 4 5
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw zdrady |