JesteÅ› w:
Motyw rycerza
Oblicze rycerzy zakonnych poznajemy na przykÅ‚adzie Hugona Danvelda, Zygfryda de Löve, Rotgiera, Kunona Lichtensteina, Konrada i Ulryka von Jungingen. Danveld jest osobÄ… niezwykle cynicznÄ… i bezwzglÄ™dnÄ…, pragnÄ…cÄ… zaspokoić swojÄ… rozpustnÄ… żądzÄ™, którÄ… poczuÅ‚ na widok Danusi Jurandówny. Dla niego honor rycerski jest czymÅ› maÅ‚o istotnym – na sÄ…dzie rycerskim przysiÄ™ga na swojÄ… cześć, że podczas walki z Jurandem poniósÅ‚ go koÅ„, choć w rzeczywistoÅ›ci uciekÅ‚, wystraszony siÅ‚Ä… i walecznoÅ›ciÄ… pana ze Spychowa. Rotgier nie odczuwa żadnych wyrzutów sumienia, popeÅ‚niajÄ…c zbrodnicze czyny. KÅ‚amstwem i obÅ‚udÄ… chce przekonać ksiÄ™cia Janusza do oddania ziem Juranda ze Spychowa jako zadośćuczynienie za krzywdy poniesione przez Zakon. Zygfryd każe okrutnie okaleczyć bezbronnego Juranda, a nastÄ™pnie bezwzglÄ™dnie postÄ™puje z jego córkÄ…, doprowadzajÄ…c dziewczynÄ™ do obÅ‚Ä™du. Jedynym ludzkim uczuciem, do którego jest zdolny, jest miÅ‚ość do jedynego syna i szczera rozpacz po jego Å›mierci, która szybko jednak zamienia siÄ™ w pragnienie zemsty. Kuno Lichtenstein jest uosobieniem wszystkich wad rycerzy zakonnych.
Nieco łagodniej Sienkiewicz przedstawił postać wielkiego mistrza Konrada von Jungingena, podkreślając jego świadomość, że bracia zakonni postępują niegodnie i żerują na krzywdzie ludzkiej. Jednak i on dostosowuje swoje rządy do polityki poprzedników i oczekiwań współbraci, choć czyni to z wewnętrznym przymusem. Z kolei Ulryk von Jungingen ma cechy prawdziwego rycerza: jest szlachetny, honorowy i waleczny.
Taki obraz rycerstwa, uwieczniony na kartach powieści, został podporządkowany wymowie ideowej powieści. Sienkiewicz obdarzył pozytywnymi cechami polskich rycerzy konfrontując ich z okrutnymi, bezwzględnymi i przekonanymi o swojej wyższości rycerzami zakonnymi. Ze zderzenia dwóch różnych światów, których reprezentanci kierowali się ściśle określonymi zasadami, jasno wynikało, że sprawiedliwość i ostateczne zwycięstwo stanie się zasługą strony polskiej.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8
Motyw rycerza
Nieco łagodniej Sienkiewicz przedstawił postać wielkiego mistrza Konrada von Jungingena, podkreślając jego świadomość, że bracia zakonni postępują niegodnie i żerują na krzywdzie ludzkiej. Jednak i on dostosowuje swoje rządy do polityki poprzedników i oczekiwań współbraci, choć czyni to z wewnętrznym przymusem. Z kolei Ulryk von Jungingen ma cechy prawdziwego rycerza: jest szlachetny, honorowy i waleczny.
Taki obraz rycerstwa, uwieczniony na kartach powieści, został podporządkowany wymowie ideowej powieści. Sienkiewicz obdarzył pozytywnymi cechami polskich rycerzy konfrontując ich z okrutnymi, bezwzględnymi i przekonanymi o swojej wyższości rycerzami zakonnymi. Ze zderzenia dwóch różnych światów, których reprezentanci kierowali się ściśle określonymi zasadami, jasno wynikało, że sprawiedliwość i ostateczne zwycięstwo stanie się zasługą strony polskiej.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8
Motyw - inne artykuły: | |
• Motyw rycerza |