Jesteś w:
Motyw rycerza
Wśród innych cech doskonałego rycerza możemy wyróżnić jeszcze wzorowy stosunek do dam, słabszych od siebie i pokrzywdzonych. Rycerz miał idealne maniery, potrafił zachować się w towarzystwie, nigdy nie kłamał, zawsze dotrzymywał słowa, był gotowy oddać życie w imię „słusznej sprawy”, czyli za ojczyznę, wiarę katolicką (częste wyprawy krzyżowe) oraz swego władcę.
W życiu codziennym oraz na wojnie kierował się zasadą bezwarunkowego honoru, niepohamowanego męstwa, bezgranicznej wierności wobec wyznawanych wartości (miłość do ojczyzny i wiara w Boga). Wiarołomstwa dopuszczał się tylko, gdy miał romans z żoną seniora lub zhańbił inną kobietę z domu swego pana. Wiesław Solecki pisze: „Kobieta w średniowiecznym kodeksie etycznym zajmuje miejsce szczególne. Choć to może brzmi dziwnie, do obowiązków rycerza należało być zakochanym. Miał więc swoją damę serca, której musiał być wierny, a ponieważ przebywał zazwyczaj z dala od niej walcząc bądź szukając szlachetnych przygód, przeto miłość – odwzajemniona – wystawiana była na długą próbę, która nie zawsze kończyła się szczęśliwie. Literatura średniowieczna mnoży przykłady zdrady Miłość musiała być czysta, stanowiła czynnik uszlachetniający. Rycerz idealizował wybrankę serca i dla niej dokonywał czynów narażających go na śmiertelne niebezpieczeństwo. (…) Dama, otoczona dwórkami czy przyjaciółkami, oczekiwała cierpliwie powrotu rycerza. Jego śmierć przecinała często i jej życie (taj jest w przypadku Rolanda i Ody). Często też umierali razem”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8
Motyw rycerza
W życiu codziennym oraz na wojnie kierował się zasadą bezwarunkowego honoru, niepohamowanego męstwa, bezgranicznej wierności wobec wyznawanych wartości (miłość do ojczyzny i wiara w Boga). Wiarołomstwa dopuszczał się tylko, gdy miał romans z żoną seniora lub zhańbił inną kobietę z domu swego pana. Wiesław Solecki pisze: „Kobieta w średniowiecznym kodeksie etycznym zajmuje miejsce szczególne. Choć to może brzmi dziwnie, do obowiązków rycerza należało być zakochanym. Miał więc swoją damę serca, której musiał być wierny, a ponieważ przebywał zazwyczaj z dala od niej walcząc bądź szukając szlachetnych przygód, przeto miłość – odwzajemniona – wystawiana była na długą próbę, która nie zawsze kończyła się szczęśliwie. Literatura średniowieczna mnoży przykłady zdrady Miłość musiała być czysta, stanowiła czynnik uszlachetniający. Rycerz idealizował wybrankę serca i dla niej dokonywał czynów narażających go na śmiertelne niebezpieczeństwo. (…) Dama, otoczona dwórkami czy przyjaciółkami, oczekiwała cierpliwie powrotu rycerza. Jego śmierć przecinała często i jej życie (taj jest w przypadku Rolanda i Ody). Często też umierali razem”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8
| Motyw - inne artykuły: | |
|
• Motyw rycerza |