Jesteś w: Motyw samotności

Motyw samotności


Nowelistyka Marii Konopnickiej
„Dym”


Samotna w utworze jest wdowa. Nie ma przyjaciół czy rodziny prócz ukochanego syna Marcysia. Całe dnie spędza samotnie w małej i nędznej izbie, oczekując na kilkanaście minut rozmowy z jedynakiem po jego powrocie. Szczególnie przejmuje scena na końcu noweli, gdy kobieta nie może już liczyć na obecność Marcysia, ponieważ ten nie żyje. Siedzi całymi dniami przy oknie, obserwując dym.

„Rozdziobią nas kruki, wrony...” Stefana ŻeromskiegoWinrych jest jednym z ostatnich walczących powstańców. Przypomina bohatera romantycznego. Tak jak Kordian czy inne postacie z tamtej epoki, był indywidualistą zdanym na własne siły, samotnym i pozbawionym szans na pomoc z jakiejkolwiek strony. Choć liczył na zmiennika przy przewożeniu broni, pozostał sam do chwili śmierci, za przyjaciela mając tylko konia.

„Doktor Piotr” Stefana Żeromskiego

W utworze samotni są zarówno ojciec, jak i syn. Dominik Cedzyna, otoczony ludźmi, zaangażowany w pracę, tak naprawdę żyje w świecie marzeń o powrocie na wieś, prowadzeniu własnego majątku, funkcji rządcy. Staruszek czuje się samotny i opuszczony, poprawiając sobie nastrój lekturą listów od Piotrusia – ukochanego syna (należy pamiętać, iż nigdy nie czytał listów w całości, analizując ich najdrobniejszy fragment w odstępach czasowych).

Podobnie jego syn, choć zajęty studiami i rozwojem naukowej kariery, czuje się opuszczony z dala od ojczyzny, którą opuścił wiele lat temu. Przytłacza go również myśl, że Dominik jest gdzieś daleko, samotny, zdany na łaskę innych (tym bardziej, że wciąż czuł się kimś wyższym niż inni, co nie ułatwiało mu interpersonalnych relacji).

strona:    1    2    3    4    5    6    7  





Motyw - inne artykuły:
Motyw samotności